Daar zit je dan.. Ruim een week voor vertrek. En hoewel ik eerst nog een beetje aan het stressen ben voor mijn toets morgen, begint het gestress voor het vertrek ook al wel te komen.. Wat neem ik allemaal mee? Heb ik alles wel geregeld? Ben ik echt niet nog iets vergeten? Nou zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik heb tot dusver toch echt nog niks kunnen vinden wat ik over het hoofd heb gezien.. Het visum is rond, de e-tickets liggen klaar, de eerste kleding ligt klaar om de koffer van binnen te bekijken en morgen ga ik naar de ING om alvast 1750 Zuid Afrikaanse Rand te bestellen. Klaar om te gaan zou je zeggen...

Zo voelt het echter totaal niet. Nog zoveel mensen die ik gedag wil zeggen, waar ik nog even gezellig een hapje of drankje mee zou willen scoren, maar dat besef komt vermoedelijk altijd op zo'n moment dat je eigenlijk al te weinig tijd hebt. Morgen de sporters en trainers van VDS Dol-fijn zaalvoetbal gedag zeggen. Volgende week nog even langs pake en beppe, een personeelsfeest en m'n laatste voetbaltraining. Ik betrap mezelf er regelmatig op hoe ik als het ware 'aftel' aan de hand van gebeurtenissen. Afgelopen weekend mijn laatste werkdag voor de komende 5,5maand gehad, daarvoor al een afscheidsfeestje samen met Irene, Lynnsey, Alwin, Sanne en Diana voor een stel hele leuke mensen van school.. Ik moet ook toegeven dat de laatste dagen/maanden gevoelsmatig er snel gaan. Ik weet nog als de dag van gisteren hoe geweldig spannend ik het vond toen het nog precies 3 maand voor vertrek was of toen we de papieren voor het visum gingen inleveren bij het consulaat in Den Haag (de lucky bastard die ik was, want ik mocht er twee keer naar toe om het in te leveren en heb uitgebreid kennis mogen maken met het heerlijke volk wat daar rondloopt/werkt, nadat ik een highspeed-wandeltocht had gemaakt door deze prachtige stad.. NOT).

Op dit moment voelt het helemaal zo spannend niet meer als toen. Als ik voor mijzelf alles even overdenkt of nu zo typ, dan merk ik dat ik er eigenlijk gewoon vooral veel zin in heb, het hele stukje spanning valt dan reuze mee. Dit veranderd wel als anderen er naar vragen. Dat moment dat mensen je aanspreken met: "Hé, het is ook al bijna zo ver, of niet?" "Wanneer vertrek je nou precies?" .. Ja, dan begint het toch behoorlijk te kriebelen hoor! Ook begin ik de laatste tijd minder moeite te krijgen met het feit dat ik 5 maanden weg ga. Een aantal weken terug had ik het hier toch wel moeilijk mee.. Inmiddels is dit wel veranderd, ik besef me wel dat het een aardig lange tijd is, maar wat is 5 maand nou op een mensenleven? Als ik bovendien kijk naar het tempo waarin de afgelopen 5 maand voorbij gevlogen zijn, verwacht ik dat het daar niet veel langer gaat duren..

Ik zal gedurende mijn reis op deze site in ieder geval een blog bijhouden. Liefhebbers kunnen toegevoegd worden aan een mailinglijst (dan komt er een mailtje als ik er nieuwe blog heb geplaatst) ;). Mijn eerst volgende blog zal vermoedelijk niet meer uit Nederland komen, want de komende week heb ik het geloof ik nog wel druk genoeg :)