De eerste maand zit er al weer op!

Ja.. Alweer een maand hier in Zuid Afrika. Ups and downs, ik had verwacht dat ik ze pas halverwege mijn tijd hier zou krijgen, maar ook die heb ik al wel gehad. Op een of andere manier trek ik me hier dingen van anderen veel meer aan dan dat ik dat thuis altijd doe.. Vermoedelijk omdat ik thuis veel meer tijd heb dingen voor mezelf even op een rijtje te zetten dan dat ik dat hier heb, want alleen.. Nee, dat ben je hier in Bottmill nooit.. Zo kwam bij mij na afgelopen weekend het besef dat ik een aantal mensen toch wel behoorlijk miste, dit besef zit er eigenlijk altijd wel, maar aan het begin van de week overheerste het. Ik keek, zoals ik dat zo vaak doe, de foto’s terug van de afgelopen weken hier. Waar ik hier normaal echt heel erg van geniet kreeg alles ineens een extra gedachte ofzo.. Ik heb echt nu al super toffe dingen gedaan, maar wat zou ik dat soms ook graag doen samen met de mensen die ik juist zo mis hier.. Zo krijgt alles ineens een andere kant. Gelukkig vind dat weer redelijk snel zijn plekje en lag er genoeg schoolwerk op me te wachten, zodat ik mooi wat afleiding had in de tijd dat het me wel heel erg bezig hield.

Maandag dus ook maar mijn individuele projectvoorstel in elkaar gezet.. De leerdoelen mochten van de docent recht gekopieerd worden van het formulier met leerdoelen wat we voorafgaand aan de inschrijving hebben opgesteld. Nadat ik deze nog eens overgelezen had, heb ik eigenlijk het gehele verslag aangepast. Hierna was ik wel ontzettend gemotiveerd om ook bezig te gaan met het projectproposal, wat ik samen met Ingrid en Lynnsey moet maken, ook hier heb ik toen een klein begin aan gemaakt.. Maandagavond heb ik samen met nog een aantal studenten ‘wie is de mol?’ terug gekeken, iets wat ik in Nederland maar al te graag elke week wilde zien. Daarna vroeg op bed, want dinsdags moet ik er tegenwoordig mooi op tijd af!

Ja, onze begintijd is aangepast. In plaats van dat we om 8.30uur in de Stenden bus stappen om naar Bathurst gebracht te worden, mogen wij (bofkonten die we zijn), al om 7.45uur in de bus! Dit betekend dat we rond 8.10/8.15uur aankomen op project. De begeleiders van Sizamele vinden dit prima, want ook voor het ontbijt van de kinderen kunnen ze wel wat hulp gebruiken. Afgelopen dinsdag was dus weer een dag op Sizamele, de crèche waar ik vorige week niet al te vrolijk vandaan kwam. Vanaf seconde een was het beter deze dag. Om dat het “slecht weer” was (bewolkt.. Nog steeds boven de 25 graden en geen druppel regen) bleven alle groepen vandaag binnen. De dagplanning veranderd dan volledig en de hele ochtend tussen ontbijt en lunch bestaat eigenlijk alleen maar uit zingen en dansen, inmiddels lukt het me aardig een aantal Xhosa liedjes mee te zingen, al heb ik lang niet altijd een idee wat er gezegd wordt. Na de lunch was het tijd om te rusten, wat weer een groot uitdaag feest was voor de kinderen natuurlijk.. In tegenstelling tot de woensdag daarvoor gaf ook mijn begeleidster gewoon aan bij de kinderen dat ze moesten blijven liggen en proberen om te gaan slapen, een wereld van verschil… Onze bus die middag was wat laat (het is en blijf Afrika), dit gaf ons mooi de tijd om een aantal woorden in het Xhosa te leren. Ik heb deze op papier en ik probeer het elke dag even te oefenen. Het tellen tot 10 gaat me redelijk af, de dagen van de week en de maanden gaan iets minder, maar ook dat komt nog wel . Dinsdagavond thuis was ik eigenlijk wel stuk en ook deze avond ben ik relatief vroeg het bed in gedoken, want ook woensdag vertrok onze bus weer om 7.45uur vanaf Stenden.

Woensdag was weer een heel andere dag op Sizamele dan de dinsdag en dan de woensdag van de week daar voor.. Na het ontbijt ben ik met de begeleidster van de groep van Lynnsey al het speelgoed buiten klaar gaan zetten. Daarna zijn we naar binnen gegaan en daar kwam weer een mooi verschil tussen Afrika en Nederland aan bod. Alle kinderen werden naar de groep van Ingrid gebracht, de groep waar Lynnsey en ik normaal stonden werd afgesloten, zodat de kinderen hier ook niet meer terug konden komen. Samen met Lynnsey en Cindy (de begeleidster van Lynnsey) heb ik dat lokaal schoongemaakt, de begeleidster van mijn groep (Conny) hielp het vrouwtje van de keuken en Ingrid stond alleen op een groep met zo’n 55-60 kinderen, want haar begeleidster (Ivy) moest vlak na onze komst weg naar Port Alfred. Normaal gesproken gaan de kinderen tijdens het schoonmaken buiten spelen, maar op dat moment regende het (Ingrid, Lynnsey en ik hebben het alle drie niet zien regenen, maar goed.. Dat bijzondere verschijnsel ben ik inmiddels al wel vaker tegen gekomen in Zuid Afrika), wat betekend dat buitenspelen no-go is. Af en toe kwam Conny even polshoogte nemen bij de groep van Ingrid. Op die momenten meende ik af en toe al wat aparte geluiden te horen, na een keer boven de kasten uit gekeken te hebben het andere lokaal in, zag ik dat Conny de kinderen geen klappen meer verkocht met haar hand, maar deze dag gebruikte ze een nat handdoekje, de kinderen kregen hier een veeg mee op hun kuiten als ze niet deden wat er van hen gevraagd werd, wederom schiet er dan zo’n machteloos gevoel door je lijf..

Toen het schoonmaken klaar was, was het buiten dan ook “eindelijk” mooi weer. Lekker buiten geluncht met alle kinderen en daarna was het tijd om te rusten. Aangezien de vloer in het lokaal van Lynnsey en mij in de wax gezet was, konden de kinderen daar nog niet terecht. De 55-60 kinderen moesten dus rusten in één lokaaltje. Normaal is dit met zo’n 15-25 kinderen in een lokaal al een mooie uitdaging. Laat staan met zoveel kinderen... Het natte handdoekje is tijdens dit ‘rusten’ ook een aantal keer weer te voorschijn gekomen. Af en toe riep ze een kind, schreeuwde ze wat en sloeg ze vervolgens met de doek op de tafel (zal wel een dreigement o.i.d. zijn), maar ook een aantal keer werd er actie ondernomen met de doek richting een kind. Schijnbaar is dit hier wel normaal, want dit gebeurde een aantal keer ook terwijl er ouders/broers/zussen van de kinderen bij waren.. Dat zulke dingen hier eigenlijk zo normaal en geaccepteerd zijn, blijf ik te gek voor woorden vinden. Helemaal omdat er af en toe wel gewoon naar de kinderen gecommuniceerd kan worden dat ze iets niet mogen doen of dat ze moeten luisteren. Het besef dat het allemaal op een andere manier kan is er dus wel, er wordt alleen niet altijd evenveel mee gedaan.. Niet twee geweldige dagen op project dus, maar als het zo blijft gaan als het afgelopen week ging, kan ik mijn tijd bij de crèche wel volmaken.

Donderdag hadden we weer een dagje school.. De CBL les verliep eigenlijk zoals deze altijd verloopt.. Na de CBL les hadden we echter voor het eerst ‘Workshop’. Het is hier de bedoeling dat wel elke week in groepjes van twee studenten iets organiseren voor de rest van de groep, dit kan van werkelijk van alles zijn, maar het moet wel te maken hebben met onze opleiding/minor/de townships/de cultuur.. Om te beginnen had Uilkje een opdracht voor ons gemaakt, in tweetallen werden we het centrum ingestuurd om onderzoek te doen naar criminaliteit en veiligheid in Port Alfred. Uilkje gaf ons een lift naar een willekeurige plaats in Port Alfred en voor de rest mochten we dan zelf weten wat we met deze opdrachten zouden gaan doen. Welmoed en ik kozen er voor om naar Child Welfare Port Alfred te gaan. Een keuze waar ik geen seconde spijt van heb gehad. De vrouw daar was bereid ons veel te vertellen over kindermishandeling (ondanks dat dit een heel gevoelig onderwerp is in Zuid Afrika). Al met al hebben we daar zo’n 40 minuten gezeten en ik heb minstens de helft van de tijd kippenvel gehad. De vrouw kwam met concrete voorbeelden van dingen die zij had meegemaakt, op deze manier krijg je zo duidelijk een beeld van de kindermishandeling in en om Port Alfred. De grootste oorzaak voor kindermishandeling is overduidelijk alcohol, vaak wordt er uit onmacht naar de fles gegrepen.. De ouders verlaten het huis en laten de kinderen achter zonder eten of drinken (dit soms een aantal dagen) of de ouders blijven zelf thuis maar laten de kinderen op straat achter. De ouders mishandelen elkaar ook regelmatig, soms staan de kinderen hier naast, maar vaker zijn ze zelf ook slachtoffer van fysiek geweld. Verder hebben we het uitgebreid gehad over het Foetaal Alcohol Syndroom, iets wat hier schrikbarend veel voorkomt.. Ook dit was allemaal erg indrukwekkend.

Donderdagavond ben ik alvast begonnen met het inpakken van mijn koffertje voor het weekend, want vrijdag zouden we om 1 uur vertrekken richting Jeffrey’s Bay! Vrijdagochtend ben ik nog met Elske naar town geweest om geld te pinnen en de laatste boodschappen te halen. Toen ik mijn laatste spullen thuis aan het inpakken was werden we gebeld voor Island Vibes (ons hostel), de auto had pech.. Een aantal telefoontjes verder zou er om twee uur alsnog iemand komen om ons op te halen. Om twee uur zaten wij op het grasveldje voor school te wachten op ons busje, maar zonder resultaat. Opnieuw een telefoontje gepleegd.. Kwart voor vier zou ons busje er dan echt zijn. Uiteindelijk was het half 5 voordat ons busje er was.. Tsja.. Ook this is Africa…. ;) Vrijdagavond aangekomen in J-bay, een mooi hostel en met onze smoel boven op het strand! In het donker was het uitzicht al super, ik kon bijna niet wachten om ’s ochtends uit bed te stappen (dat moment is heel zeldzaam voor mij). ’s Avonds nog een drankje gedaan in de bar en eigenlijk lagen we alle 5 vroeg op bed..

Zaterdag om half 9 gingen er meerdere wekkers in onze kamer. Ingrid, Elske en Welmoed bleken al snel groot fan van snoozen, waar Sophie en ik beide al voor de wekker wakker waren. Vanuit ons bed mooi het snooz-ritueel mee mogen maken, waarna we met z’n vijven ontbijt zijn gaan halen. Heeeerlijk scrambled eggs met bacon op toast brood. Na het ontbijt rapido omkleden van strandkleding naar wetsuits. En klaar om surfles te krijgen. En wat was dat GEWELDIG! Twee uur lang heb ik optimaal genoten en was ik werkelijk de wereld om me heen even vergeten. Na de les zijn Elske, Welmoed en Ingrid gaan slapen. Sophie en ik hebben heerlijk over het strand gelopen. Rond een uur of twee zijn we naar het centrum van J-Bay gelopen. Hier hebben we een aantal winkeltjes zo ongeveer leeg gekeken (ik heb écht niks gekocht :p).. die souvenirwinkeltjes kan ik echt uren in vertoeven. Vervolgens hebben we vanaf de boulevard nog een aantal dolfijnen in zee gespot, zoo tof en ook nog in hetzelfde gebied als waar wij diezelfde ochtend gesurft hebben. Daarna zijn we weer terug gelopen naar ons hostel, waar we de foto’s van het surfen konden bekijken en ophalen. Ik heb mezelf toen af en toe mooi uitgelachen, maar ben wel heel blij met de foto’s (deze zijn ook al te vinden weer op mijn picasa webalbum: https://picasaweb.google.com/104008778911959533960)!

Zondag overdag miezerde het was, maar omdat het ’s nachts flink gehoosd had kon het sandboarden helaas niet doorgaan.. We konden toen kiezen tussen 100R terug of een extra surfles t.w.v. 150R. De keuze viel uiteraard op de surfles. Iets voor 12’en zagen we echter dat de golven wel heel wild en hoog waren en het weer werd ook steeds minder.. We hebben toen toch maar ons geld terug gevraagd (we kregen plots 150R terug) en ook is er voor ons geregeld dat we om half 2 al terug naar huis konden in plaats van rond 5 uur/half 6. Ook in verband met de opgelopen vertraging kregen we nog wel gratis lunch naar keuze van het hostel, we mochten werkelijk alles van de kaart bestellen. Super geregeld dus! Ons busje was slechts een beetje te laat (20 minuten), dus we waren mooi op tijd weer terug in Port Alfred, waar het weer nóg slechter was dan in Jeffery’s Bay.. Helaas, maar het is niet anders.. In Nederland was het die dag heel mooi weer begreep ik en tsja, het verschil moet er blijven hé ;).

’s Avonds lekker rustig aan gedaan en nog behoorlijk wat keren de foto’s van het surfen terug gekeken. Het was toch echt wel heeeeeeeel tof hoor!!! Nu vandaag weer naar school geweest en morgen en woensdag weer naar Sizamele! Voor de komende weekenden staat rustig aan doen op de planning, lekker thuis blijven waarschijnlijk tot de vakantie (10 april) waarin we naar Kaapstad gaan reizen, dat is iets waar ik al sinds voor mijn komst naar Zuid Afrika naar uitkijk, dus daar heb ik nu ook echt al ongelofelijk veel zin in!

Deze blog is voor nu wel weer lang genoeg geloof ik… (oeps), ik wil proberen volgende week zondag weer een blog te schrijven. Heb voor mezelf zondag gedoopt tot blogdag. Dat is alleen gisteren wat fout gegaan (ik was pas halverwege, toen was het laat genoeg en ben ik gaan slapen), maar het is toch wel iets wat ik wil aanhouden voor de komende weken.. Hoe het tijdens mijn vakantie komt weet ik nog niet, maar tot die tijd…. ;)

Oh ja! Na een aantal vragen om mijn adres, heb ik maar besloten dat hier ook op te gooien..

Liza van der Werff
Stenden University
1st Grand Street
6170 Port Alfred
South Africa

Veel liefsss!