"It's going to be a bumpy ride.."

Maandag was het weer tijd om naar Sizamele te gaan, als soort van verrassing deze keer! Maar goed ook dat we niks aangekondigd hadden, want de Stenden bus was weer eens prachtig op tijd. Half negen had deze er moeten zijn, echter konden we pas om tien over negen de bus instappen. Mooi te laat aangekomen bij Sizamele, maar gelukkig doen ze daar niet zo moeilijk over hier in Zuid-Afrika en al helemaal niet als het een verrassing is dat je komt. Het was wel leuk om te zien dat de kinderen en de begeleiders helemaal niks aan het doen waren toen wij binnen kwamen. Na een korte tijd werd er een knutselactiviteit georganiseerd voor de kinderen.

Het was echt rotweer die dag, dus buiten spelen zat er niet in (in de regen buiten zijn is no-go voor de mensen hier).. De hele dag binnen gezeten met de kinderen, na het knutselen werd er door een van de begeleidsters een poging gedaan tot voorlezen, maar na de tweede pagina had ze dit al opgegeven volgens mij. Vervolgens werd de film aangezet en moesten de kinderen zich daar maar mee vermaken. Ook dit werkte niet echt en al snel waren de kinderen aan het slaan en schoppen. Tijd rekken tot de lunch was de missie geworden zo ongeveer. Ik heb nog een knutsel activiteit en nog een spelletje voorgesteld bij een begeleidster, maar ze zei dat het vandaag geen goede dag was om dingen te doen met de kinderen.

Na de lunch was het dan tijd om te gaan rusten en dan besef ik me elke keer weer dat de ochtend opnieuw voorbij gevlogen is. ’s Middags ben ik weer druk bezig geweest met informatie zoeken voor het project bij Sizamele. Het uitwerken van ideeën die constant meer en meer komen. Ergens is het heel frustrerend dat je op een bepaalde plaats zoveel mogelijkheden ziet tot verbetering/verandering, maar dat je niet teveel kunt doen. Want hoe meer er veranderd wordt hoe groter de kans is dat het project terug valt in oude patronen op het moment dat er geen studenten meer rondlopen. Het is dus nog even zoeken naar wat allemaal haalbaar is en ook belangrijk dit in overleg met de begeleiders daar te doen, zodat hun ook hun mening kunnen geven voordat we überhaupt beginnen met nieuwe dingen te introduceren. Ik ben eigenlijk de hele middag wel zoet geweest met het op papier zetten van deze ideeën.

’s Avonds na het eten heb ik film gekeken met Welmoed en Joris. En na deze film ben ik ook gaan slapen, want ook dinsdag was weer een Sizamele dag!

Dinsdag was weer een dagje knutselen op Sizamele. Het thema deze week was ‘colours and shapes’ dus het is natuurlijk ook vooral leuk de kinderen daar zelf mee bezig te laten gaan. De kinderen krijgen een opdracht van de begeleiders maar houden zich hier vervolgens helemaal niet aan. Voor ons is het lastig om de opdracht opnieuw uit te leggen. Dit lukt wel in het Engels, maar ook ondersteund met gebaren komt het bij de kinderen vaak niet binnen wat je bedoeld. In het Xhosa iets uitleggen is ook een lastig verhaal en dus hebben we de begeleidster gevraagd om de opdracht aan een aantal kinderen nog een keer uit te leggen maar dan één op één. Volgens de begeleidster was dit zinloos en moesten we de kinderen maar gewoon willekeurig wat laten tekenen en kleuren, omdat ze het waarschijnlijk toch niet zouden begrijpen. Ook dit is dan weer zo’n moment waarop ik me ontzettend erger en zou willen dat ik Xhosa sprak of dat de kinderen Engels beter begrepen.

Uiteindelijk heb ik de opdracht gelaten voor wat het was en ben ik met een aantal kinderen gewoon kleuren gaan opnoemen van de krijtjes, in het Engels, dat dan weer wel. Een aantal kinderen pakte dit toch nog wel heel goed op. En als ze dan later met een blauw voorwerp in hun hand naar je toe komen rennen en vervolgens heel hard ‘BLUE’ gaan schreeuwen, weet je toch weer waar je het voor doet. Het zijn kleine dingetjes, maar het zijn wel de dingen die een dag op Sizamele bijzonder kunnen maken.

Rond een uur of elf kwamen de nieuwe community en humanitarian management studenten langs op Sizamele voor een rondleiding. Na een korte uitleg over de doelgroep en het project, de hokey pokey, tsitsiwa en een rondleiding gingen ook zij weer weg naar een volgend project en was het op Sizamele een grote chaos, want de nieuwe studenten waren nog niet weg of er zaten al twee mensen van Child Welfare binnen voor voorlichting. Een van de vrouwen ging op een stoel zitten, ratelde wat in het Xhosa en stond vervolgens weer op. Dit heeft in totaal nog geen tien minuten tijd in beslag genomen. Uiteindelijk bleek dat ze een voorlichting hadden gegeven over ‘Personal Hygiene’. Apart om te zien. De vrouw zat gewoon voor de kinderen, vertelde het een en ander en liep vervolgens weg, minstens ¾ van de kinderen was niet aan het opletten. Achteraf vroeg ik een van de begeleidsters ook of de kinderen nou begrepen wat deze vrouw verteld had. Het antwoord was duidelijk: ‘Nee, waarschijnlijk weten ze niet eens waar deze vrouw voor werkt en waarom ze hier komt’. Deze voorlichtingen van Child Welfare schijnen een verplicht onderdeel te zijn van de Educare Centra in Bathurst, de begeleidsters zelf waren er ook niet bepaald enthousiast over..

Uit Sizamele heb ik boodschappen gedaan met Welmoed en verder heb ik thuis rustig aan gedaan. Ik had op de planning om te gaan wassen, maar het weer leek niet al te best dus ik heb er voor gekozen het nog even uit te stellen (Goh, wat een straf ook..). ’s avonds was er een verjaardagsfeest bij Scally Wags, een Stenden accommodatie. Het feest zelf was een grote flop. Op de terugreis naar huis zijn we nog heel even bij de Stendenbar blijven hangen. Maar al redelijk snel was ik weer terug thuis en ben ik gaan slapen.

Woensdag was het (alweer) knutseldag op Sizamele! Als het mooi weer zou zijn, zouden we echter een sportdag hebben. Waar ik het prima weer vond voor een sportdag, dachten de begeleidsters hier kennelijk anders over: Naar buiten was geen optie! Deze dag was er verder weinig interessants op Sizamele, afgezien van het feit dat we na het knutselen wel naar buiten konden om te spelen (daar was het weer schijnbaar wel goed genoeg voor). Uit Sizamele konden we gelijk door op school, om drie uur hadden we een hoorcollege over ondervoeding in de townships. Nouja, dat had het onderwerp moeten zijn.. Het ging echter meer over armoede in het algemeen en dan met een deel toegespitst op voedselarmoede. Niet wat ik er van verwacht had…

’s Avonds zijn we met een hele groep weer op stap geweest in Snorts. Op woensdags sluit de discotheek hier al om twaalf uur ’s nachts, dus heel laat is het die avond niet geworden. Na het stappen redelijk snel het bed in gedoken zodat ik donderdag fit in de les zou zitten.

Om half tien had ik dan project meeting, dit zou tot elf uur moeten duren, maar om tien over tien hadden we besproken wat er besproken moest worden en was de les afgelopen. Uiteindelijk ben ik rond twaalf uur met Welmoed, Marije en Jurriën naar C’est la Vie geweest. Hier hebben we een heerlijk tijdje in het zonnetje gezeten. Om vier uur ben ik met Welmoed en Marije naar de voetbalwedstrijd van het Stenden team geweest, welke ze overigens met 1-0 gewonnen hebben.

’s Avonds heb ik een heel groot deel van de avond heerlijk geskyped met mama, Laura en Bonne. Die alle drie op de bank thuis (Drachten thuis) zaten. Toch wel even gek hoor, als je dan zelf op je bed in Port Alfred zit.. Maar ergens ook heel fijn om ze alle drie zo ongeveer tegelijk te spreken. Zo hebben we uiteindelijk “samen” een deel van de foto’s van de Kaapstad vakantie met Bonne bekeken. Super leuk!!!!

Vrijdagochtend bestond uit het inpakken van mijn tas. Iets na tien uur stond ik dan samen met Irene en Janna buiten klaar om te wachten op Irma, Marije en Lynnsey, die de auto opgehaald hadden bij de autoverhuur. Met z’n zessen op naar Schotia!!!! Hier waren Irma en ik veel te vroeg aangekomen, we hebben hier heerlijk in het zonnetje gewacht op Marije, Irene, Janna en Lynnsey, die ook alsnog te vroeg waren. Hierdoor konden we mooi rustig inchecken. Onze bagage dumpen, zodat die met een aparte jeep naar onze accommodatie gebracht zou worden en “genieten” van een kopje veeeeeel te sterke koffie, haha. Oh en van wat stukjes brie, wat ik had gekocht voor op brood. Om er vervolgens bij Schotia achter te komen dat je je brood nog mooi thuis op je bed hebt laten liggen. Niet slim, maar toch niet minder lekker ;).

Om drie uur kwam onze ranger, Donovan, dan bij ons. Tijd om in de jeep te gaan en voor ik het door had waren we ook al in het park. “It’s going to be a bumpy ride” was de zin die ik meerdere malen uit zijn mond heb gehoord. We zaten in een jeep met nog twee andere Nederlanders, tijdens het rijden hebben we hier weinig contact mee gehad, maar op de pauze en eet momenten hebben we ook wel leuke gesprekken met hen gehad. Om vijf uur was het tijd voor een plaspauze, wat eten en wat drinken. Daarna mooi weer door op gamedrive. Tot half zeven ongeveer hebben we nog rond gereden door het park, daarna zijn we richting het avondeten gegaan. Echt overheerlijk gegeten: kudu steak, rijst, chickenwings en champignon roomsaus! En als toetje… Malva pudding!!!! :)

Na het eten hebben we nog even bij het ‘kampvuur’ gezeten en toen zijn we begonnen aan onze nachtdrive. Een drive in het pikkedonker waarbij de ranger constant met een schijnwerper rond schijnt om dieren te spotten. Ergens heeft het wel iets ontzettend spannends. Het was in ieder geval een super drive, ondanks dat we niet het leeuwen verblijf in konden..

De leeuwen zitten sinds korte tijd opgesloten in een apart verblijf in het park. Hoewel dit natuurlijk niet is zoals de natuur is/hoort te zijn, moest Schotia dit wel doen. Hadden ze de leeuwen in het park gehouden dan waren er in no-time geen bokken, herten etc. geweest in Schotia. De leeuwen zitten voor nu dus even in een apart verblijf, zodat deze dieren zich weer een beetje kunnen uitbreiden. In de jeep kun je dit verblijf in principe gewoon in, het hek moet echter door de ranger, met de hand, geopend worden. Toen wij op gamedrive waren, lagen de leeuwen heel dicht bij het hek.. Veel te gevaarlijk natuurlijk voor de ranger om uit te stappen, het hek te openen, de auto naar binnen te rijden, het hek vervolgens weer dicht te doen en vervolgens weer in te stappen. We hadden de hoop dat de leeuwen met de ochtenddrive een nieuw plekje zouden zoeken, zodat we dan wél naar binnen konden.

Uiteindelijk hebben we tot een uur of tien rondgereden in het park. Daarna nog eventjes wat gedronken en toen onze bedden opgezocht. Ik deelde een super grote en luxe kamer met Irma en na een kleine verbouwing hadden we beide een tweepersoons bed om op te slapen. En dat is toch wel heeeeeel lekker, zeker als je je eenpersoons Stenden bedje gewend bent.

Zaterdagochtend ging de wekker om zes uur af. Douchen, spul inpakken en om zeven uur moesten we klaarstaan voor onze ranger, om op de laatste gamedrive te gaan. En het is toch echt wel verrekte gaaf als jij je slaapkamer deur ’s ochtends open doet en je ziet twee nyala’s, een impala en een aantal springhazen binnen 5 meter afstand staan. Na het douchen heb ik even rond gekeken nog en als je dan een stuk verder op struisvogels, giraffes en neushoorns ziet… Ja, dat is echt wel heel geweldig!!

Onze gamedrive heeft tot half negen geduurd ongeveer, daarna zijn we gaan ontbijten. En ja, we zijn deze ochtend nog het leeuwenverblijf in geweest!! Eerst reden we langs het hek en lagen de leeuwen weer veel te dicht bij om het hek te openen. We hebben hier toen een hele tijd met de jeep voor gestaan, om foto’s te maken van deze toch wel geweldige dieren (een leeuw, twee leeuwinnen en vier welpjes). Uiteindelijk stonden de leeuwen op en liepen ze naar een open plekje een klein stukje verder op. Maaaarrr.. vanaf daar konden de leeuwen niet het hek zien. Met de auto terug dus en toen konden we wél het verblijf naar binnen. Op mooie afstand hebben we een hele tijd naar de leeuwen gekeken en de wereld aan foto’s gemaakt. Zeker toen één van de welpjes opstond en richting onze jeep liep, tot deze uiteindelijk op ongeveer een meter afstand stond.

Na het ontbijt gingen we een klein stukje lopend buiten de hekken (het gebouw waar we konden eten zat binnen hekken), op naar de waterplas.. Want daar lagen krokodillen.. Toch ook wel heel gaaf om eigenlijk heeeeel dicht bij deze dieren te kunnen komen! Rond een uur of tien reden we uiteindelijk het park uit en zat de hele trip er op. Echt een geweldige ervaring rijker weer!! Om van mijn leven niet te vergeten!!

Na Schotia zijn we door gegaan naar Port Elizabeth om hier te winkelen. Rianne, Elsemiek en Jenniek kwamen hier ’s middags ook heen vanuit Port Alfred om te winkelen en ’s avonds te stappen. Irma, Marije en ik zijn met hen meegegaan. Irene, Lynnsey en Janna zijn na het winkelen terug gereden naar Port Alfred. Het stappen in PE was op zich niet heel bijzonder, hoewel het wel leuk was hier een keer geweest te zijn. Verder heb ik echt een geweldige avond gehad, met een nachtelijke jacuzzi duik met Marije als perfecte afsluiter! Daarna snel in bed gekropen en vanmorgen mooi op tijd weer naar Port Alfred gereden.

Hier aangekomen heb ik de foto’s op mijn laptop gezet en nog een keer genoten van alles van Schotia! Pffff, wat was dat gaaf!!!! Helemaal geweldig! ’s Middags heb ik met Welmoed en Marije boodschappen gehaald en ben ik met Welmoed, Marije, Janna, Lynnsey en Irene wezen braaien bij Laura en Elroy. Na een middag gezelligheid en lekker eten, weer naar huis gegaan en daar deze blog in elkaar gezet en de foto’s online gezet van Schotia (deze zijn te vinden op mijn webalbum!).



Om nog weer terug te komen op de “bumpy ride”, dat was het afgelopen weekend letterlijk en figuurlijk. Naast de hobbelige wegen in Schotia. Ben ik zelf ook wat aan het ‘hobbelen’ geweest met mijn emoties ;), van intens genieten switchen naar toch wel een beetje verdrietig zijn af en toe. Vandaag en gisteren heb ik mezelf verder meerdere malen geconfronteerd met de afstand tussen Nederland en Zuid-Afrika. Hoewel ik me altijd wel besef dat ik heel ver weg zit, lijkt het pas écht ver weg te worden als het ook allemaal vreselijk ver weg voelt (verwarrende zin, maar ik weet het niet beter te verwoorden). Ik heb er echt van gebaald dat ik Ellen haar verjaardag miste (zeker als je dan hoort dat Ellen ook goed gehuild heeft omdat ze mij zo mist.. Ja, dat grijpt je dan flink bij je strot).. Gelukkig heb ik haar wel kunnen geven wat ik graag wilde geven, heb ik zaterdagavond even met haar gebeld en heb ik gisteren en vooral vandaag de wereld aan foto’s van haar gekregen waarop ik kan zien dat ze vol op genoten heeft!! Ik heb fijne afleiding gehad verder van de Schotia-dieren en van lieve mensen hier en ga nu weer vol goede moed verder! Nog minder dan 50 dagen te gaan en dan kan ik de mensen die ik zo ontzettend mis eindelijk weer zien en plat knuffelen, maar aftellen probeer ik verder echt zo min mogelijk te doen.. Ik ben nog lang niet klaar met Zuid-Afrika!

Maar voor nu.. Genieten, genieten, genieten!! En ondanks dat ik het het afgelopen weekend echt moeilijk heb gehad met de grote afstand, heb ik ook dit weekend wel ontzettend genoten! Komende week staan er weer drie dagen Sizamele op de planning (drie dagen genieten) en wat er voor komend weekend op de planning staat… Geen idee nog!