Weer een week dichterbij...

Dertig dagen, een maand, vier weken… Ja, nog precies vier weken en dan ben ik nu in Nederland. Terug thuis in Drachten waarschijnlijk. Maar het leven hier gaat ook nog gewoon door.. Een beetje een gekke week, maar met een veel beter weekend als afgelopen weekend!!

Maandag ben ik niet naar Sizamele geweest. Lynnsey ging hier niet heen, omdat zij nog veel moest regelen, nadat haar paspoort gestolen een dag eerder. Alleen naar Sizamele gaan is niet een heel goed plan, dus ook ik had een dagje vrij. In het begin van de dag ben ik weer bezig geweest met de literatuurstudie voor het final report en ben ik ook weer bezig geweest met mijn individuele procesverslag. ’s Middags ben ik met de Stendenbus naar de winkels gegaan en ook met de Stendenbus weer terug. Eenmaal thuis aangekomen was het tijd om de spullen te pakken en richting het trainingsveld te gaan van school. Tijd om weer even te voetbaltrainen!

’s Avonds ben ik met Welmoed en Marije naar de Stendenbar geweest. Een hele gezellige avond eindigde even wat anders als dat iedereen verwacht had. Twee meisjes (die beide behoorlijk wat drankjes op hadden) stonden de hele avond al op een picknicktafel te dansen, iets wat natuurlijk sowieso al niet slim is en helemaal niet met een x aantal drankjes op. Uiteindelijk viel een van de meisjes dan ook van de tafel af, binnen een paar seconde zat de Stendenbar onder de bloeddruppen. Het meisje ging naar de wc, met een idioot aantal mensen achter haar aan. Uiteindelijk hebben Welmoed en ik de vloer in de Stendenbar schoongemaakt. Is Welmoed nog met een doekje door de dininghall geweest (ook hier lag een mooi spoor van het meisje, dit had ze achtergelaten toen ze naar de wc gelopen was). Ze had een goed gat in haar hoofd en mede door de drankjes die ze gehad had stroomde het bloed ook wel goed door naar buiten.. Ze is uiteindelijk naar het ziekenhuis gegaan, nadat ze door iemand met EHBO van Stenden geholpen is.

Het werkte als een soort eindsignaal voor de Stendenbar deze avond, we hebben er nog even rondgehangen met een klein groepje, maar naast het feit dat er veel mensen weg waren gegaan, was ook de sfeer echt anders. Ook Welmoed en ik zijn uiteindelijk maar naar huis gegaan en ik heb heerlijk een nachtje bij Welmoed op de kamer kunnen geslapen. Even geen gesnurk en gedoe om je heen. Bovendien was het bed waar ik op geslapen heb ook behoorlijk wat beter dan mijn eigen bed. Een prima nachtje dus!

Dinsdagochtend mooi op tijd op gestaan om samen met Welmoed naar Sizamele te gaan. Lynnsey ging ook vandaag nog niet mee. Deze dag bij Sizamele begon anders dan anders. Gelijk na het ontbijt begonnen ze de jongste en de middelste groep van de oudste te scheiden. De wand die in het lokaal staat werd helemaal dicht gemaakt (deze is nogmaals voor ¾ gesloten, hierdoor kunnen de kinderen alsnog elk moment van de dag van de ene naar de andere groep lopen) en op die manier werd de creatieve activiteit begonnen. Het gevolg: veel meer rust in de groepen. Samen met Welmoed en Cindy stond ik op de middelste en de jongste groep. Ivy stond de oudste groep, haar eigen groep.

Echt heel interessant om te zien wat voor invloed zo’n wand op de kinderen heeft. Ze werkten veel rustiger en geconcentreerder en luisterden ook gelijk beter. Het nadeel wat de wand heeft was echter ook snel duidelijk.. De wc zit namelijk aan de kant van de oudste groep. Als er kinderen van de jongste of middelste groep naar de wc toe moesten, moesten ze omlopen via buiten.. Niet de grootste ramp, maar gemakkelijk is anders natuurlijk.. Na de creatieve activiteit moesten Welmoed en ik de kinderen even bezig houden (hokey pokey & tsitsiwa werken nog altijd wonderlijk goed op zulke momenten) en daarna was het tijd om naar buiten te gaan!

Na het buitenspelen, toen de kinderen weer naar binnen moesten om te lunchen, veranderde het na de chaos die het de laatste tijd is daar. Weg waren de begeleiders en Welmoed en ik konden onszelf gaan redden met de kinderen. Welmoed op de oudste groep en ik stond op de jongste en middelste groep. De boodschap van de begeleidsters: laat ze bidden en dan moeten ze rustig en stil gaan wachten op hun eten, dat moeten ze leren. Erg leuk als Welmoed en ik die boodschap vervolgens mogen overbrengen op de kinderen, ook al waren er wellicht een aantal kinderen die wel begrepen wat er gebeuren moest.. Het is natuurlijk veeeeeel leuker om gewoon helemaal niet te gaan luisteren naar wat er gezegd wordt.. Verbaal zijn Welmoed en ik natuurlijk veel zwakker dan de begeleidsters van Sizamele zelf, omdat de taalbarrière heel groot is en blijft. Bovendien hebben die kinderen ook wel door dat wij hen niet zullen slaan of iets wat er op lijkt. En dat maakt je, op zo’n dag en bij deze kinderen, de leukste persoon om te gaan uitdagen.

Welmoed en ik hadden voor vandaag een bus eerder terug naar Port Alfred geregeld (om te voorkomen dat we weer een eeuwigheid op de bus zouden moeten wachten), wat heel goed uit kwam. De kinderen waren precies klaar met de lunch en het lokaal was klaar voor de kinderen om te gaan rusten, daarna is er voor ons sowieso weinig te doen en is het normaal eigenlijk wachten tot de bus komt, iets wat dus soms nog wel even kan duren. Deze keer stond de bus mooi op tijd voor de deur en konden we rechtstreeks door naar Stenden, waar Welmoed en ik nog heel mooi op tijd waren voor de lunch op school!

De rest van de middag heb ik rustig aan gedaan tot het tijd was om naar voetbaltrainen te gaan. Na de voetbaltraining avondeten gehad op school, thuis gedoucht en daarna met Lynnsey bezig geweest met twee schema’s voor Sizamele. Het ene schema moet een middel zijn waarmee de kinderen de dagen van de week (en tegelijk een aantal kleuren) kunnen oefenen (voornamelijk in het Engels) en om de kinderen het besef te geven wat voor dag het is. De andere is voor de kinderen om te oefenen met het weer (en om hun Engels te oefenen). We hebben hier eigenlijk alles voor geknipt en klaar voor gemaakt. Alles moest alleen nog geplakt worden, dit zou ik woensdags doen.

Welmoed, Marije, Rianne, Irene en Janna waren al naar de Stendenbar en later zijn ook Lynnsey en ik hier nog even heen geweest. Een rustig, maar wel heel gezellig avondje bij de Stendenbar. In groepjes weer terug naar huis gegaan (Lynnsey, Irene & Janna zouden woensdagochtend vroeg vertrekken naar Kaapstad, om hier te proberen een nieuw paspoort voor Lynnsey te regelen), Welmoed en ik zijn samen als laatste weggegaan (half elf ongeveer) en wederom heb ik die nacht bij Welmoed op de kamer geslapen.

Woensdagochtend werden we wakker gemaakt door de wekker, een keer snoozen en dan zouden we uit bed.. Daar ging het echter mis.. Beide werden we een tijdje later wakker toen Marije de kamer binnen kwam. De bus naar Sizamele gemist dus.. Snel nog een bericht naar Ivy gestuurd, met een uitleg en onze excuses. Gelukkig vonden ze het daar niet erg! Vervolgens ben ik uit bed gestapt, heb ik me klaargemaakt en ben ik met Marije naar de bibliotheek gegaan. Het internet van Bottmill lag er weer eens af en ik wilde met mijn literatuurstudie bezig (hier voor had ik onder andere literatuur van internet nodig) en Marije wilde haar CBL maken, waar ze internet voor nodig had. Helaas lag het internet er in de bibliotheek ook af, maar gelukkig heb ik daar in de kast nog wel een boek kunnen vinden wat ik heel goed heb kunnen gebruiken! Weer een boek doorgespit en samengevat dus :).

Na het middageten op campus ben ik met Marije en Welmoed naar de winkels geweest om boodschappen te halen en daarna heb ik samen met Welmoed alles geplakt wat geplakt moest worden aan de schema’s voor Sizamele. Daarna weer naar voetbaltrainen geweest en na de training op school gegeten met Welmoed, Marije en Rianne. Die avond ben ik samen met Welmoed en Marije nog even naar de Stendenbar geweest. Een mooie avond werd iets minder mooi toen ik thuis kwam.. Een stomdronken roomie + de wc-bril omhoog (de verdere details mogen zelf ingevuld worden, die zal ik jullie besparen). Helaas heeft ze deze nacht nog vaker boven de wc gehangen en heb ik dus ook niet echt heel veel geslapen.

Donderdagochtend was het weer tijd om naar school te gaan, de loodzware anderhalf uur projectmeeting weer te doorstaan *kuch*. Daarna geluncht op school en ’s middags even heerlijk niks gedaan.. Om vier uur moesten we verzamelen voor een voetbalwedstrijd. Liza de Nederlander zat er natuurlijk om tien voor vier, als enige! Om tien over vier kwam nummer twee aanzetten en daarna kwamen er al snel meerdere spelers aanzetten. Een team compleet, dat hadden we echter nog niet.. Een aantal studenten was nog bezig met het maken van een toets wat enorm uitliep. Om half vijf zou de wedstrijd beginnen, toen er op dat moment nog geen compleet team stond is er maar besloten dat de wedstrijd niet door zou gaan.. Hierdoor kon ik nog wel mooi naar de bottmill-meeting van school. Toen Welmoed ’s avonds terug kwam van project heb ik pizza besteld met Welmoed en Marije en relatief snel daarna ben ik in bed gekropen, om vervolgens comateus in slaap te vallen.

Vrijdagochtend uitgeslapen, twintig over tien wakker geworden, het klokje rond geslapen (voor het eerst in Zuid-Afrika!!). Dit wist mijn lichaam ook gelijk, want het duurde een paar rugoefeningen voordat ik ook daadwerkelijk soepel kon bewegen (lang leve een doorgezakt bed!). Een ontbijt naar binnen gewerkt, bezig geweest met schoolwerk en om één uur gaan middageten op school. Daarna met Marije en Welmoed weer naar het centrum geweest om inkopen te doen. Geen gewone boodschappen deze keer, maar een geweldige outfit al zeg ik het zelf! Die avond waren de student awards op school en het thema was back to the 80’s. Na de awards, waarvan ik er gelukkig niet een gewonnen heb (de meeste awards waren nou niet echt om trots op te zijn), was er nog een afterparty in Snorts. Uiteindelijk had ik na de uitreiking van de awards al wel genoeg van de avond en terwijl de rest naar Snorts ging of nog bij de Stendenbar bleef hangen, ben ik heerlijk onder de dekens gekropen.

Zaterdag ben ik ’s ochtends nog met school bezig geweest, daarna ben ik met Rianne, Joris, Welmoed en Marije gaan lunchen bij C’est la Vie. Dat was het plan tenminste. Het terras van C’est la Vie zat echter vol (het bestaat dan ook uit wél vier tafeltjes), dus we hebben plaats genomen bij Decadent, de buren. Waar we alsnog het grootste gedeelte van het eten/drinken bij C’est la Vie besteld hebben (het blijft ook mooi dat dat hier gewoon kan). Nadat we Afrikaans lang op onze bestelling hebben gewacht (in Nederland zou iedereen al lang weggelopen zijn geloof ik..) en lekker gegeten hebben. Ben ik met Marije nog even op visite gegaan bij Macs house, waar we heerlijk in de tuin gechillt hebben (in de zon :) !). Daarna weer terug gegaan naar huis, waar ik nog even met school bezig ben geweest voordat we met z’n allen uit eten zijn gegaan naar Links, yummieeee :D!

Zondag ging de wekker mooi op tijd. Klaarmaken en op naar het mooie Fish River Sun!! Tijd voor champagne breakfast, wat voor mij inhield: Onbeperkt ontbijt halen en jus d’orange drinken, een duik in het zwembad en genieten van de zon in een prachtige omgeving! Daar hebben we een mooi deel van de middag met z’n allen doorgebracht. Bij thuiskomst samen met Lynnsey bezig geweest de vakantie voor de laatste week te boeken, informatie opgevraagd bij diverse hostels etc.. Toen dat klaar was is een grote groep naar Barmuda gegaan.. Lynnsey en ik zijn nu nog weer verder bezig met ons final report voor school. :)