Well.... THIS is Africa!

Na mijn dipje vorige week woensdagavond en de nawee hiervan (denk ik) donderdag overdag, was het donderdagavond weer tijd om bij de computercursus in Station Hill te ondersteunen.. Deze groep was zo anders dan de middag groep, waar ik de maandag daarvoor heb geholpen. De groep is veel levendiger; ze maken grapjes, ondernemen zelf actie als ze eventjes niks te doen hebben, ze komen leergieriger over en ook is het in gesprek komen met deze mensen veel gemakkelijker.. Al met al heb ik daar een leuke avond gehad en dat kon ik op dat moment wel even gebruiken ;).

Vrijdag was Sophie jarig! Na ’s ochtends heel Bottmill zo ongeveer wakker gezongen te hebben, was het toch tijd om aan het werk te gaan.. Een aantal mensen gingen brunchen bij Decadent, terwijl Lynnsey en ik besloten om thuis te blijven en met school aan de slag te gaan. Een productieve ochtend! De individuele leerdoelen zijn opgesteld en uitgewerkt en ook het begin aan ons ‘project proposal’ is gemaakt. Deze laatste hoeven we pas 14 maart a.s. in te leveren, maar goed.. Alles wat eerder af kan is mooi meegenomen. We hebben er nu de tijd nog voor en omdat we niet precies weten wat voor voorbereidende werkzaamheden straks nog achter ons project weg komen, leek het ons slim die ochtend gewoon een grote slag te slaan met schoolwerk! Nadat we samen geluncht hebben buiten in het zonnetje (tsja en op zo’n moment kan ik niet ontkennen dat ik een heerlijk vakantiegevoel heb), was het tijd om te skypen met Laura (EINDELIJK :D). Hierna zouden Lynnsey en ik beide onze welverdiende ontspanning pakken op het strand, maar toen we net vertrokken waren, besloten we om terug naar huis te gaan. Zo kon Lynnsey (een poging doen tot) skypen met haar zus en ik nog het een en ander aan huiswerk voor de gewone lessen doen.

Vrijdagavond hebben we in “piet” (the common room, hier op bottmill) Sophie haar verjaardag gevierd. Tot een uur of half 11 hebben we buiten bij de vuurkorf gezeten en daarna ben ik met nog een aantal mensen van Bottmill naar de campus gelopen. Hier hebben we nog even een drankje gedaan en om half 12 zijn we weer huiswaarts gegaan. Hier aangekomen hebben Lynnsey en ik halsoverkop ons koffertje ingepakt en zijn we gaan slapen. Want zaterdag hadden we afgesproken om rond 9 uur klaar te staan voor Bottmill, klaar voor een weekendje er op uit!

Zoals afgesproken stonden we om 9 uur klaar! Maar geen auto’s nog om onze bagage in te dumpen en onszelf een plekje te geven.. Iets na half 10 kwamen Jurriën en Ingrid dan aanrijden met de auto’s. Bagage inladen, zelf een plekje zoeken en op naar Rosehill, een groot winkelcentrum aan de rand van Port Alfred. Hier hebben we boodschappen gedaan voor het weekend, ook wilde het grootste deel hier alvast geld pinnen voor het weekend. No go op de eerste van de maand. Dan krijgen de werkende mensen uit de townships hun loon, met wachtrijen van bij 3 pinautomaten zo’n 30-40 personen per automaat. Na het pinnen gaat het overgrote deel ook gelijk boodschappen scoren, dus ook de supermarkt was idioot druk.. Snel maar alles halen wat we nodig hadden en weg! Op naar Addo Elephant Park!

Aangekomen in het park konden we gratis naar binnen, danku Duitse bovenburen in Bottmill! :) Scheelt weer 50R (ongeveer €3,50), hoewel dat natuurlijk niet veel is… Maar tóch elke besparing, hoe klein ook, is mooi meegenomen! Relatief aan het begin van het park besloten wij, Jurriën, Alwin, Rianne, Lynnsey en ik, te gaan off-roaden. Geen aanrader met een hyundai i10 (google gerust even als je niet weet wat voor auto(tje) dit is, achteraf lach ik ons al uit dat we het idee überhaupt in ons hoofd hebben gehaald).. Maar goed, we zijn wel écht gegaan… Een avontuurlijk ritje berg af en weer een stukje bergje op, vanaf daar hadden we goed uitzicht op de verdere weg… Dachten we. Dit leek echter zo ongeveer eindeloos rechtdoor te lopen. Aangezien we, afgezien van een paar kevers, op dat pad nog geen dier hadden gezien, besloten we om om te draaien. Dat was het begin van een nog veel avontuurlijker ritje. Jurriën is flink op de proef gesteld met de meest uitdagende hellingproef ooit wellicht.. Maar het heeft voor veel vermaak en nog veeeeeeel meer stof/zand in de auto gezorgd. Want ja, alle vier ramen stonden gewoon open terwijl die hellingen met prachtig, los, oranjebruinig zand omhoog gingen. Een prachtig avontuur, hoewel ik met woorden en met de video die ik gemaakt heb waarschijnlijk niet eens duidelijk kan maken, hoe hilarisch alles was.

Enfin, toen we eenmaal weer op de “normale” (als nog geen asfalt, maar dat hoort er bij in Afrika) weg waren kwamen we al snel wat dieren tegen. Slangen, wel te verstaan.. Gelukkig op een ruime afstand, want nee.. toch niet mijn favoriet die beesten… Weer een stukje verder kwamen we de eerste Kudu (Koedoe in het Nederlands) tegen, ik vond deze beesten al ontzettend imposant en na een uitgebreide fotosessie zagen we aan de andere kant plots een olifant lopen (dat voelde overigens echt zoals: Als u nu rechts kijkt, ziet u links helemaal niks). Hoewel deze olifant nog een heel eind weg liep, waren we alle vijf onder de indruk van dit dier, wat nog veel imposanter was dan de kudu. Na ook een hele serie foto’s van de olifant gemaakt te hebben zij we weer verder gereden, om vervolgens op de eerst volgende kruising een kudu van zo’n 3 meter afstand op de foto te kunnen zetten.. Vervolgens maar willekeurig een kant op gereden, over een flinke heuvel heen om vervolgens uitzicht te hebben over een plas water met twee olifanten! Alle vijf helemaal flippend in de auto, want we zagen wél twee olifanten en ze stonden veeeeeel dichter bij de weg dan de olifant die we daar voor zagen. Na ruim 20 minuten te hebben gekeken naar de olifanten en een aantal foto’s gemaakt te hebben door gereden.

Na een tip van een medewerker van het park een bepaalde route in geslagen (op deze route zouden veel dieren te zien zijn, inclusief leeuwen, aan het einde van die weg, 16km lang slingeren en heuveltjes op en af). Deze weg an sich was al genieten! Helaas hebben we geen leeuwen gezien langs deze weg.. Wel heel veel wilde zwijnen (en wilde zwijnen jonkies), nog wat kudu’s, een buffel en twee struisvogels), super tof allemaal! Na een korte stop bij een picknickplaats werd onze auto bijna overgenomen door een stel aapjes.. Autodeuren kunnen op zo’n plek dus niet veel langer dan een halve minuut open staan… ;)

Snel door, want we wilden nog een aantal routes afrijden voordat we het park uit gingen.. Na een eindje rijden stonden we zo ongeveer oog in oog met een olifant, deze stond zo’n 3 meter van de weg af. En voor we het door hadden liep deze olifant naast onze auto en achter onze auto langs weg, de bosjes in. Wederom gillend gek in de auto…

Niet wetende dat we een heuvel verder, in een tijdsbestek van maximaal 20 minuten zo’n 30-40 olifanten voorbij zouden zien komen… Beeld je gerust in hoe ik in de auto zat, laat staan hoe ik me van binnen voelde. ;) Deze zelfde olifanten zorgden een aantal minuten later voor flink wat oponthoud. Want hé, als er auto’s op de weg staan/rijden, waarom zou je dan door het gras gaan? Gewoon verspreid om alle auto’s heen lopen. En tsja, als je moet poepen en plassen, dan kan dat natuurlijk ook gerust recht voor een aantal auto’s. De gedetailleerde informatie over het tafereel dat er een olifant was die erg geïnteresseerd was in de poep van de andere olifanten zal ik jullie besparen ;).

Na nog wat aantal route af gereden te zijn, zijn we nog een mooi groepje zebra’s tegen gekomen, wat ik ook echt mooie beesten blijf vinden. Ik blijf dit ontzettend mooie beesten vinden en word op een of andere manier telkens vrolijk als ik ze zie.. Ik kan het niet uitleggen denk ik.. Maar goed.. we hadden besloten om nog twee plassen te bezoeken, wat dat is waar telkens een aantal dieren stonden.. De eerst volgende plas op de route was het weer raak, ontzettend veel buffels deze keer! :) Wederom als stuiterballetjes op naar de volgende en tevens laatste plas, totaal in the middle of nowhere.. Maar hé, als je dan weer dieren kunt spotten… ;) Zonder succes. Bij de plas was werkelijk geen enkel dier te bekennen. Wel meenden we onderweg naar deze plas een hyena te horen en later dachten we er zelfs een gezien te hebben. Aangezien Alwin iets te laat stopte, moesten we achteruit de helling op terug naar de plek waar we dachten dat we de hyena zagen.. Ook hier, zonder succes.. Geen beestje meer te bekennen. We houden het er maar op dat we de hyena nog niet gezien hebben..
Nog een klein rondje te gaan, met een stop bij een uitzichtpunt, wat echt de moeite waard moest zijn aan de hand van verhalen van de mensen in de andere auto (Irene, Elske, Ingrid en Welmoed). Dit bleek inderdaad de moeite waard te zijn! Een werkelijk adembenemend uitzicht!! Helaas krijg je dat op foto’s nooit zo als dat je het zelf in het echt zag, maar ik denk dat iedereen kan zien dat het daar geweldig mooi was! Nog een klein rondje te gaan, waar we nog genoten hebben van een aantal olifanten, weer prachtig dicht bij de weg. Het mooiste hier was dat de weg hoger lag dan het stuk waar de olifanten zichzelf geparkeerd hadden. Ze stonden te eten van een boom langs de weg, met hun kop op dezelfde hoogte als de auto. Suuuuuuper tof (wederom een licht flippende Liza in de auto)!

Uiteindelijk met z’n negenen verzameld bij de uitgang, samen door de gate gegaan en op naar ons hostel. Wat op een kleine 20 minuten rijden lag vanaf de uitgang. Hier aangekomen, eerst maar een vorkje wezen prikken bij het restaurantje wat tegen het hostel aan lag. HEEEEEERLIJK gegeten, echt voor het eerst in Zuid Afrika dat ik echt genoten heb van het eten! Daarna nog even bij een kampvuur gezeten, vervolgens gedoucht en lekker ons bed opgezocht. Na een goede maar toch eigenlijk iets te korte nacht wakker geworden, weer gedoucht (wat een luxe!) en lekker met Lynnsey in de hangmatten bij het hostel gechillt, terwijl de rest Port Elizabeth in ging. Rond half 1 waren we weer compleet en toen zijn we ook maar relatief snel vertrokken naar het vliegveldje waar we moesten zijn voor vertrek richting de olifanten safari. Hier aangekomen en uitgestapt hebben we nog bijna een uur in een hutje gezeten gewacht op ons vliegtuigje. Hier was de hitte duidelijk te voelen.. Je kon in de schaduw zitten, niet bewegen en nog liep het zweet je overal langs.. Maar goed, ik zal niet klagen… :) Er konden maar maximaal 7 man tegelijk in het vliegtuig, dus we moesten in twee groepjes (we waren inmiddels met 10 man, want Sophie hebben we zondagochtend opgepikt, zodat zij ook mee kon). Deze vlucht was ook echt geweldig! We hebben op maximaal 800 meter hoogte gevlogen, maar daarmee had je wel een FANTASTISCH uitzicht over Addo’s en de omgeving.. Dan komt weer dat oh zo vreselijke besef… ZUID AFRIKA, WAT BEN JE MOOI! Ja! This is africa!! Wauw!

Eenmaal geland ging alles in sneltrein vaart. Hup in het busje door naar de lodge waar we konden beginnen met de olifantensafari. Er zijn slechts drie olifanten dus ook deze safari gebeurde in etappes. Hoewel ik het eerst, vlak voor het opstappen, bijna in mijn broek deed (die beesten zijn toch wel heeeeeel groot hoor, echt bizar). Heb ik werkelijk een geweldig ritje gehad! Ik zou het zo nog een keer doen, heeeeeel gaaf! Vervolgens ging de andere groep een rondje doen. Daarna mochten we wandelen met de olifanten, allereerst met een stop bij een modderpoel. Ontzettend leuk want dan kun je heel goed zien hoe die beesten zich gedragen en hoe ze onderling op elkaar reageren. Vervolgens zijn we met enig oponthoud, want de rangers waren een olifant uit het oog verloren (Ja, dat is mogelijk als je bijna 3,5 meter hoog bent, gelukkig luisteren ze naar hun naam, dus in no time kwam ‘Taba’ uit de bosjes gelopen), door gegaan naar een voederplaats. Hier mochten we de olifanten voeren. Eerst mochten we het in de slurf leggen, vervolgens ook in de mond. Dit geeft een ontzettende kick, als je tussen twee van die immense slagtanden staat en recht in de bek van het beest kijkt terwijl zij (in ons geval) je hele arm aflebbert. Klinkt smerig wellicht, maar het kon me op dat moment niks schelen. Zo gigantisch geweldig!!

Vervolgens een lekkere duik genomen in het zwembad achter de lodge, weer terug met het busje naar de landingsbaan en vervolgens terug gevlogen naar het kleine vliegveldje. Hier weer in de auto gestapt en terug naar Port Alfred! Een werkelijk GE-WEL-DIG weekend! Ik ben er nog steeds helemaal ondersteboven van. En als ik de foto’s terug kijk (wat ik wellicht al iets te vaak heb gedaan) stuiter ik weer helemaal van binnen!!

De foto’s van de olifantensafari staan inmiddels op mijn picasa webalbum, de foto’s van Addo Elephant Park ben ik mee bezig om die te uploaden en morgen buig ik me denk ik over de foto’s die ik met mijn telefoon heb genomen.. (Die van de adembenemende vlucht!!) Ergens deze dagen zullen alle foto’s er wel op staan dus. ;) Nu is deze blog wel ellendig lang genoeg lijkt me, ik zal maar niet benoemen dat ik het zojuist nog wat ingekort heb ook ;).

Veel Liefs! X