Chaos, voetbal en onmacht.

Maandag was het weer Sizamele-tijd. Een chaos dag vanaf seconde één, want Ivy stond namelijk in haar eentje op de hele groep. Coco was die dag naar de kliniek en Cindy had ’s ochtends vrienden op visite gekregen dus die kon niet komen de hele dag.. Het kan hier gewoon allemaal, ik blijf me er nog altijd over verbazen zeker als je een dag later hoort dat ‘de visite’ de buren van een paar huizen verderop waren. Ivy had nog één moeder gebeld, maar die reageerde niet.. Daarmee werd het zoeken naar invallers voor die dag ook opgegeven schijnbaar. Het blijft een apart wereldje hier af en toe. Alles wordt maar geaccepteerd en ach, in je eentje kan je ook wel een groep van 60 kinderen draaien toch?

Het werd voor Lynnsey en mij een dagje vliegen en draven in het lokaal. Terwijl we beide bij een ander groepje kinderen stonden, vroegen er al weer meerdere groepjes kinderen om onze hulp en aandacht. En Ivy, die had doordat Lynnsey en ik er waren, natuurlijk extra tijd om de administratie op orde te brengen. Na de creatieve activiteit besloot ze dan ook dat de kinderen maar naar buiten moesten. En ook daar, mochten Lynnsey en ik alles met z’n tweeën in het gareel houden. Ik ben nog niet eerder zo blij geweest met dat het lunchtijd was en dat de kinderen daarna hun rustmoment zouden hebben. Ik heb ook nog niet eerder zo uitgekeken naar het moment dat de bus voor de crèche kwam staan om ons op te halen. Helaas mochten we daar nog even op wachten, want ze waren ons mooi vergeten deze ochtend. Na twee telefoontjes stond om 14.35uur de bus dan voor de crèche om ons op te halen (aangevraagde ophaaltijd is 13.00uur).

’s Middags thuis gekomen ben ik met Lynnsey bezig geweest de planning voor de komende weken te maken. Wat doen we met het final report? Wanneer leveren we het in? Wat gaan we wel en niet doen bij Sizamele? Uiteindelijk nog weer verder gegaan met de literatuurstudie tot half zes ongeveer. Daarna gegeten op school en ’s avonds de laatste afleveringen van het eerste seizoen van ‘the following’ gekeken :)! Rond 22.00uur had ik het wel gehad en ben ik gaan slapen.

Dinsdag weer vroeg op om naar Sizamele te gaan. Vandaag was een betere dag, alle begeleiders waren aanwezig en ook Welmoed was weer mee op te helpen. Er zit toch echt wel een behoorlijk verschil tussen met 3 of met 6 mensen op een groep kinderen staan.. Hoewel de creatieve activiteit niet helemaal soepel liep, begrepen wel alle kinderen de opdracht en voerden ze deze ook goed uit. Ze luisterden vandaag heel goed en dan kom je met een paar Engelse woordjes en veel non-verbale communicatie een heel eind, hoewel de communicatie ook dan nog altijd een barrière vormt, is deze op zo’n moment lang zo groot niet meer als op andere dagen.

Na de creatieve activiteit mochten de kinderen weer naar buiten. Hier zouden ze weer een voorlichting krijgen van een vrouwtje van Child Welfare. Normaal als de kinderen binnen zitten is het al moeilijk om te zorgen dat ze allemaal opletten, luisteren en niet gaan ouwehoeren.. Als de kinderen dan buiten zitten met veel meer ruimte, speeltoestellen en speelgoed om hun heen, is het een behoorlijke uitdaging om te zorgen dat de kinderen hun aandacht bij de vrouw van Child Welfare en haar verhaal houden. Al met al lukte het nog redelijk goed en nadat ze nog een half uurtje vrij konden spelen was het tijd om te lunchen en daarna om te rusten.

Lynnsey en ik zouden tijdens het rustmoment met Cindy om tafel, om ook met haar onze plannen te bespreken (van Ivy kregen we niet echt feedback, waar we wel op hoopten, maar eigenlijk was alles wat wij wilden doen wel goed.. Hoewel ze dit non-verbaal niet altijd uitstraalde..) en hopelijk van haar wel feedback te krijgen. Toen we net om tafel zaten stond de Stendenbus echter al voor de deur, 13.20uur! De bus is eigenlijk nog nooit zo vroeg geweest en ergens vond ik het wel heel fijn, hoewel het natuurlijk jammer was dat het gesprek met Cindy er die dag niet van kwam op deze manier.

Thuis ben ik eerste de literatuur weer ingedoken, de volle focus voor mij ligt nu op de ontwikkeling van de kinderen. Onderzoeken wat voor vaardigheden ze zouden moeten kunnen beheersen, wat ze wat leren betreft wel en niet aankunnen en om te kijken of dat in de praktijk ook daadwerkelijk uitkomt. Dit voornamelijk omdat Lynnsey en ik het vermoeden hebben dat het grootste deel van de kinderen behoorlijk achterlopen op een “normale” ontwikkeling. Verder is het dan ook zaak om te kijken wat de begeleiding daarin kan veranderen, om te zorgen dat de kinderen, mochten ze achterlopen, weer een beetje bij kunnen komen, voordat ze naar de basisschool gaan. Lynnsey focust zich intussen op classroom management, omdat er in onze ogen op dat gebied ook nog wel winst te behalen valt.

Rond 16.15uur ben ik dan naar school gelopen, om (eindelijk) voor het eerst mee te trainen met voetbal. De trainingen bestaan eigenlijk alleen maar uit het spelen van een wedstrijdje, maar ik heb me prima vermaakt! Voortaan maar vaker meetrainen, wat zonder problemen kan want ze trainen elke maandag, dinsdag, woensdag en donderdag! Het besluit was al snel gemaakt, woensdag zou ik gewoon weer gaan trainen. Aan het einde van de training ben ik meevraagt als speelster voor de wedstrijd die donderdag, suuuper tof natuurlijk :)!

Eenmaal thuis snel gedoucht, een hapje gegeten en ’s avonds kwam Marije langs en hebben we eigenlijk helemaal niks gedaan. Uiteindelijk was ik helemaal kapot en ben ik weer rond 22.00uur in bed gaan liggen.

Woensdag was het weer chaos-dag op Sizamele. Hoewel alle begeleidsters er waren, wilden de kinderen gewoon niet luisteren vandaag. Ook niet naar de begeleidsters.. Natuurlijk was het ook uitgerekend vandaag tijd om te verven.. Een half uur lang is het gelukt alles redelijk in het gareel te houden. Daarna liep alles zo ongeveer in de soep. Kinderen begonnen zich zelf onder te smeren met verf en ook anderen. Handen, armen, hoofden, haar… Het zat overal… Welmoed stond buiten bij het handen wassen, Coco was druk met de jongste kinderen, Lynnsey was bezig om samen met Ivy de papieren voor Social Development (funding) rond te maken, Cindy stond op haar groep en ik stond op de groep van Ivy. Ik denk eigenlijk dat het woord ‘chaos’ niet eens meer passend is voor de chaos die er was die ochtend.

Na deze geweldige activiteit, was het tijd om buiten te spelen. Hoewel de rust daar een klein beetje terugkeerde, was het nog altijd een zootje ongeregeld. Wederom was ik erg blij dat het lunchtijd was en dat het daarna tijd was om te rusten.. Lynnsey en ik gingen nog snel om tafel met Cindy, voor het geval de bus weer zo vroeg zou komen. Dit gesprek was nou niet echt wat we er van gehoopt hadden en we kregen beide het idee dat wat we daar ook zouden doen het eigenlijk wat zinloos zou zijn, omdat de kans dat het na ons vertrek niet meer gebruikt wordt heel groot is. Toch hebben we besloten door te gaan met het maken van een weekschema. De hoop is er om deze volgende week daar te kunnen ophangen en het dan veel te oefenen met Coco, Cindy en Ivy.. En dan maar hopen… ;)

Gelukkig was de bus deze dag weer veeeeel te laat, dus we hadden in ieder geval genoeg tijd voor het gesprek. Vier telefoontjes en twee smsjes verder stond de bus dan voor de deur. 15.00uur! Precies twee uren te laat. Het is een gave :)! Thuis gekomen gelijk omgekleed en weer naar het voetbalveld gegaan, het was weer tijd om te trainen! De groep was een stuk kleiner dan dinsdags, maar eigenlijk was dit wel fijn. Lekker veel ruimte en veel lopen! Na de voetbaltraining eten gemaakt samen met Welmoed en Marije, daarna naar school voor het feest van de midmodule braai! Rond 23.00uur weer naar huis gegaan en daar heerlijk mijn bed in gekropen :).

Dit ‘niet te laat slapen’ was maar goed ook, want om 04.15uur werd ik wakker gemaakt door verschillende mensen rond Bottmill, inclusief mijn eigen roomie die zich klaarmaakte om naar Kaapstad te gaan tot maandag (ik heb dus al vanaf donderdag de kamer voor mij alleen en dat bevalt me zo wel prima eigenlijk, haha). 05.15uur was de rust weer teruggekeerd op Bottmill en was mijn roomie vertrokken, tijd om weer te slapen. Behoorlijk jammer alleen als dat dan niet meer lukt.. rond 08.00uur in slaap gevallen om vervolgens om 08.30uur weer wakker te worden van mijn wekker. Top nachtje dus!

Klaargemaakt voor school, ontbeten en op naar campus! ‘Even’ anderhalf uur project meeting en daarna had ik dan officieel weekend! Thuis bezig geweest met literatuurstudie voor Sizamele, gegeten op campus, eventjes thuis geskyped met Bonne en toen weer terug naar campus om te verzamelen voor de voetbalwedstrijd met het Stendenteam tegen Airschool. Een leuke wedstrijd (om te kijken én om te spelen) en heerlijk om na een hele lange tijd weer eens op het veld te staan en een wedstrijd te spelen (en dan óók nog als rechtsvoor, me like!!!!). Uiteindelijk 4-1 gewonnen, ook wel mooi meegenomen natuurlijk! ’s Avonds heerlijk op bed film gekeken en daarna de ogen dicht gedaan om te slapen.

Vrijdagochtend wakker geworden met belachelijke spierpijn, haha. In de eerste paar minuten dat ik in het veld stond donderdag mocht ik een flinke bodycheck ontvangen. Deze voelde ik vrijdagochtend goed in mijn hele rug en nek.. ’s Ochtends eerst maar naar de winkel gelopen om een nieuw oplaadsnoertje te halen voor mijn telefoon (deze hield er donderdagavond uit het niks mee op), mooi wat in beweging in de hoop dat de spierpijn wat minder zou worden. Eenmaal thuis gekomen bleek het nieuw gekochte snoertje een grote miskoop te zijn, want mijn telefoon liep, eenmaal aangesloten, sneller leeg dan voordat ik deze aan het stroom had gelegd (ik had het kabeltje in de winkel al getest.. Aangesloten en gewacht tot de telefoon het signaal gaf dat deze aan het opladen was).. Bellen met de winkel, maar nee, omruilen of terugbrengen dat was geen optie!

Daarna maar naar Macs house gelopen, want daar kon ik mijn telefoon opladen met Twan zijn kabeltje. Terwijl mijn telefoon oplaadde een hapje gegeten bij Decadent met Hugo, Cheyene, Twan en Wouter. Daarna weer terug naar huis, om vervolgens met Welmoed naar Rosehill te gaan, in de hoop daar wel een goed werkend kabeltje te vinden. Prima geslaagd uiteindelijk met een lelijk oranje kabeltje en een nog lelijker oranje hoesje (ik ben in ieder geval klaar voor het WK), maar ik kan weer zelf mijn telefoon opladen!! Het kabeltje in de winkel maar weer getest en dit keer gewacht in de winkel tot het batterijpercentage ook daadwerkelijk 1% omhoog gegaan was.. ;)

’s Avonds weer naar Rosehill, deze keer om te genieten van de sushi daar samen met Joris, Welmoed, Lynnsey, Marije, Janna, Irene, Rianne en een vriend van Rianne die over is gekomen vanuit Nederland. Met het buikje goed gevuld een aantal uur later weer terug naar huis. Om vanaf daar weer naar de Stendenbar te gaan met Welmoed en Marije.. Een rustige maar gezellige avond werd plots wat minder leuk toen welmoed haar telefoon gestolen werd (het hele verhaal is veel langer, maar dat doet er verder, voor op deze blog, niet zoveel toe). Al met al heeft dit een heel groot deel van de avond en nacht in beslag genomen..

Zaterdagochtend geskyped met Laura, eindelijk weer even :D! Daarna gedoucht, bezig geweest met de literatuurstudie voor Sizamele en nog wat aan het Final Report en mijn individuele verslag gewerkt. ’s Middags naar Uilkje haar huis geweest. Daar hebben we met een leuke groep mensen gebraaid en ’s avonds zijn Joris, Welmoed en ik vanuit daar doorgegaan naar Macs house, waar een feestje was :). Rond 23.45uur waren we weer thuis en zijn we gaan slapen :).

Vanmorgen heb ik lekker uitgeslapen, kreeg ik ontbijt op bed van Joris (een croissantje) en ben ik daarna met Welmoed naar school gegaan om daar mijn buik goed te vullen met ontbijt. Thuis aangekomen zou ik samen met Lynnsey bezig gaan om de weekschema’s voor Sizamele in elkaar te knutselen.. Hier kwam echter wat tussen.. Een inbraak bij Lynnsey in de kamer… Via het raam is er ingebroken (hier zit dan ook nog een ‘buglar fence’ voor, maar deze is losgemaakt, op wat voor manier dan ook).. Bizar eigenlijk, dat iemand gewoon binnen kan komen in de kamer van iemand anders en vervolgens nog spullen meeneemt uit die kamer ook. Na een goede zoektocht van de politie (met honden), is haar credit card en rijbewijs terecht. Haar paspoort en tablet en nog wat andere dingen missen nog altijd en de kans dat die terug komen, is net als met Welmoed haar telefoon, heeeeeel klein helaas. Verder zijn er nog meer inbraken geweest dit weekend waarbij ook dingen gestolen zijn, niet alleen van grand tour studenten of in de huizen van grand tour studenten maar ook op en rondom campus. Hoe en wat nu met de dader(s) weten we niet precies. Wel zijn er vandaag nog meer rare dingen gebeurd, waaronder nog een poging tot braak... Een bewogen middag dat was het, wel is het door Stenden uiterst serieus genomen. Forensic Services is zelfs nog langs geweest om foto’s te maken en te zoeken naar vingerafdrukken. Nu verder afwachten hoe en wat en hopen dat de dader gepakt wordt en stiekem ook nog een beetje hopen dat er nog meer spullen terugkomen..

Zo is er weer een week voorbij gegaan hier in Zuid-Afrika en gaan we morgen weer een nieuwe week tegemoet.. Komende vrijdag nog een maandje te gaan. De druk met school loopt iets op, wat betekend dat de tijd er aan komt om spul te gaan inleveren wat dat weer betekend dat je bezig bent met het afronden van je module.. Elke dag krijg ik er meer zin in om weer terug naar huis te gaan, hoewel ik hier nog zat leuke dingen op de planning heb. Deze week zijn we begonnen met het plannen van de vakantie in de laatste week, waardoor ik nog heel veel meer zin heb in die vakantie. Zoals het nu lijkt staat er voor volgend weekend een tripje naar Coffee Bay op de planning, iets waar ik ook naar uit kijk. Dat is al de kant op van Durban, een kant die ik nog helemaal niet op ben geweest in mijn tijd hier (afgezien van een dagje shoppen in East London).

Maar voor nu staan er eerst weer drie dagen project op de planning en komende donderdag waarschijnlijk weer een voetbalwedstrijd :D! Genoeg leuke vooruitzichten dus om de minder leuke dingen van afgelopen weekend wat te laten vervagen. Gewoon verder gaan met wat we deden hier, proberen om de tijd die we nog hebben niet te laten beïnvloeden door zoiets.. We gaan zien wat deze week ons brengt en dan maar extra, extra alert zijn en de spullen in de kamer nóg beter opbergen/verstoppen (want alleen de deur op slot en het alarm er op is dus schijnbaar nog niet genoeg).