De vakantie voor de deur...

Week 8 in Zuid-Afrika zit er op, een heerlijke week. Dat dan weer wel. Maandag naar school geweest, hier hebben we in de les besproken dat we nog wel eens in de townships willen slapen. Vrijwel gelijk werd er van alles geregeld en Ingrid, Lydia en ik konden diezelfde middag nog om vier uur langskomen op kantoor, daar zouden we van Uilkje meer informatie krijgen. Zo gezegd, zo gedaan. Daar stonden we dan om vier uur voor de deur van het community development kantoor. Maar Uilkje was er niet. MZ was er wel, maar die was aan de telefoon, dus we bleven braaf in de gang wachten tot dat Uilkje zou komen. Toen MZ zijn telefoon gesprek beëindigd had, hebben we toch hem maar gevraagd om informatie. Hij had een gezin gevonden waar we terecht konden en wel dinsdag van 16.00uur tot woensdag vier uur ongeveer. Op de vraag wat we mee moesten nemen kon hij ons nog geen antwoord geven, maar dat zou hij me die avond rond een uur of acht wel via whatsapp sturen. Maar ja, het zou Afrika niet zijn als je diezelfde avond om elf uur nog geen antwoord had gekregen op je vraag (zelfs niet nadat je sinds negen uur al twee berichtjes had gestuurd). ’s Ochtends maar weer een bericht gestuurd en dit keer wel met resultaat! Beddengoed en alles was daar aanwezig, dus we hoefden alleen slaapspul en toiletspul mee te nemen.

Verder heb ik dinsdag relatief weinig gedaan. Dat is dan toch wel wennen hoor, als je geen project hebt.. Dinsdagmiddag was ik eigenlijk gelijk kwijt wat voor dag het was. Nadat ik samen met Ingrid en Lynnsey wat voorbereidend werk heb gedaan voor de grote activiteit volgende week op Sizamele en even heerlijk geskyped heb met Laura, was het tijd om mijn tas in te pakken en richting school te gaan, om vervolgens door te reizen naar Nemato! In de bus naar Nemato toe was ik toch wel een klein beetje zenuwachtig moet ik toegeven.. Je hebt toch geen idee waar je terecht gaat komen. Wij kwamen in een relatief “normaal” huis. Ergens een verademing en ergens ook jammer. Het huis was niet heel groot, maar had wel gewoon een woonkamer, twee slaapkamers, een keuken een toilet en een badkamer. Normaal leven ze hier met z’n vieren, dus dan is het echt wel klein eigenlijk.. Toen wij aankwamen waren we alleen met Lilly, de vrouw des huizes. Mag, haar man, kwam rond een uur of vijf thuis van zijn werk. Hij is politieagent in Kleinemonde. Vlak voor zes uur kwam hun oudste dochter, Sia, thuis. Hun jongste dochter, Somi, sliep bij oma. We zijn toen begonnen met het opmaken van onze bedden voor die avond, een bed en een slaapbank waar twee man op konden slapen. Vervolgens hebben we geholpen met het avond eten maken. Kip, aardappelen, butternut (soort zoete pompoen) en rijst klaar gemaakt in de magnetron. Toen het eten zo goed als klaar was, zijn we naar de woonkamer gegaan om deze vervolgens te verbouwen, want ‘de kerk’ kwam langs die avond.

Van zes tot acht zou de kerk langskomen, om te bidden, maar ook vooral om te zingen en te dansen. In no-time had een gospel koor als in Sister Act in mijn hoofd. Half zeven kwamen de eersten binnen. Kwart voor zeven begonnen we en om kwart voor acht kwamen de laatste mensen binnen. Al met al was het eerlijk gezegd maar een rare gebeurtenis. Omstebeurt deden de mensen een gebedje, wat werd afgesloten met een lied. Een aantal keer gingen ze allemaal geknield op de grond zitten en schreeuwden ze van alles door de kamer. Ook was er een man bij die echt schreeuwde, ook als hij je gewoon iets vertelde. Hij stond voor je, te schreeuwen, in een onverstaanbare taal met af en toe een woord Engels. Ik vond deze man ontzettend intimiderend en voelde me alles behalve op mijn gemak bij hem. Achteraf werd het voor ons een beetje vertaald, het kwam er op neer dat we welkom waren en dat we niks anders waren dan de zwarte bevolking in de township. De manier waarop deze man dit bracht hebben we later tijdens het eten nog besproken met Lilly. Ze kon eigenlijk ook niet uitleggen waarom deze man het op die manier deed. Vervolgens hebben we rond half negen dan ons avond eten gegeten. Apart, maar wel goed in te nemen verder. Na het eten hebben we nog even op de bank gezeten en om kwart over negen gaf Lilly aan wel naar bed te willen, voor ons ook tijd om op bed te gaan dus. De bedden werden verdeeld: Lydia sliep op het bed, Ingrid op het uitgevouwen deel van het bed (dit ‘matras’ kon ze tot haar knieën op liggen, vanaf haar knieën tot voeten lag ze op de grond buiten het matras) en ik had de bank gekregen. Een creatief nachtje beloofde het te worden, want als ik met mijn rug tegen de armleuning zat en mijn voeten tegen de andere armleuning deed kon ik mijn benen niet strekken, omdat ik te weinig ruimte had.

Rond een uur of elf was ik dan moe genoeg om een slaappoging te doen.. En met succes! Wél een half uur.. Toen werd ik wakker van honden geblaf in de buurt. Dit honden geblaf hield rustig aan tot kwart voor drie. Inmiddels was ik al over mijn slaap heen en voelde ik me helemaal niet meer moe. Toch maar blijven liggen en proberen in slaap te komen, zonder resultaat. Rond half vier begon ik me wel echt weer moe te voelen en besloot toen ik net een beetje begon weg te dommelen, begon de haan van de buren te kraaien (ja, echt waar, iets na half vier ’s ochtends!!).. Ik was hier natuurlijk erg blij mee, want slapen dat werd weer even niet. In de hoop dat de haan met een paar minuten op zou houden, ben ik maar begonnen een boek te lezen. Kwart voor zes was de haan dan eindelijk stil. Snel omdraaien en gaan slapen. Niet wetende dat Lilly en Mag om zes uur uit bed gingen.. Constant heen en weer geloop en geschreeuw van woonkamer naar keuken is overigens ook echt heel fijn als je slaapt in de ruimte tussen de woonkamer en de keuken. Rond zeven uur werd Mag opgehaald om naar zijn werk te gaan en heb ik me dan maar weer omgedraaid.. De rust was terug in het huis en ik heb nog geslapen tot twintig voor acht ongeveer. Rond acht uur werd Ingrid ook wakker, die had ook een slechte nacht gedraaid. En rond half negen werd ook Lydia wakker, die aan een stuk door geslapen had.

Tijd om ons zelf een beetje te fatsoeneren en om daarna ontbijt te maken voor Lilly, Sia en ons zelf. Ik heb eieren met kaas gebakken, Ingrid heeft voor tomaat gezorgd en samen met Lydia de tafel gedekt en Lilly heeft brood getoast. Na het ontbijt zijn we naar Thornhill gelopen, hier hadden we om elf uur afgesproken met een vrouwtje. Uiteindelijk vertrokken we pas elf uur vanaf Lilly’s huis (en het is sowieso 25 minuten lopen), onderweg moest ze dan ook nog met jan en alleman een praatje maken. Eenmaal in Thornhill aangekomen vertelde ze ons dat we naar de huizen ergens helemaal achterin de township moesten, we konden er helemaal om heen lopen, maar ze vond het leuk om met ons dwars door de township te lopen. Hier voelde ik me werkelijk een attractie. Alsof de mensen hier nog nooit eerder blanken gezien hadden. In elke straat stonden wel een aantal volwassenen helemaal versteld en stonden er wel een aantal kinderen ‘Lungozi’ (blanke vrouw) of ‘Umlungo’ (blanke) te roepen. Echt heel raar en ook ontzettend ongemakkelijk eigenlijk.. De vrouw die we gingen bezoeken had een kippen project, ze laat kuikentjes groeien tot ze ongeveer zes weken oud zijn, om ze vervolgens te verkopen. Uiteindelijk kregen we een lift naar huis, omdat we anders de lunch nooit op tijd achter de kiezen zouden hebben. Samen met Ingrid hebben we pasta gemaakt. Lilly heeft hier van zitten smullen en heeft zelfs een beetje bewaard zodat ze die avond geen Mielie-pap hoefde te eten, maar zodat ze ons eten nog een keer kon eten.

’s Middags zijn we langs een project van Stenden geweest. Dit kenden wij dan alle drie al wel, maar goed.. Lilly deed wel haar best om ons zoveel mogelijk te laten zien van het leven en het werk in de townships. Na een kort bezoekje zijn we weer terug gelopen naar haar huis. Hier nog wat drinken en een koekje en toen kwam Mike ons ook alweer ophalen om ons terug te brengen naar Stenden. Thuis gelijk maar douchen, want de wel bekende ‘township-geur’ was niet van mijn kleding en lijf af te krijgen. Tokkiepak aan en verder ben ik weinig productief geweest nog deze avond :).

Donderdag was ook anders dan ik gewend ben. Woensdag zijn er twee docenten vanuit Nederland naar Port Alfred gekomen. Hier hadden we donderdag een evaluatie mee. De les begon later en we zouden na deze meeting alleen nog een guest lecture hebben, de rest van de lessen kwamen te vervallen. Uiteindelijk liep de evaluatie zo uit dat we te laat kwamen bij het guest lecture (we waren toen nog niet klaar met de evaluatie, dus we gaan maandag weer verder). Het guest lecture ging over project management, ergens was het best interessant, alleen kwam het eigenlijk wat te laat, want de projectproposals zijn al ingeleverd en beoordeeld. Hierna was het tijd om te lunchen en toen ben ik naar de bibliotheek gegaan om hostels te boeken voor de vakantie naar Kaapstad met Bonne. Hier ben ik eigenlijk de hele middag wel zoet mee geweest en na het avondeten ben ik weer naar huis gegaan, waar ik weer vrij weinig heb gedaan.. Mijn lijf werkte niet echt mee die avond/nacht, vooral mijn maag was flink in opstand.

Vrijdagochtend zijn de laatste hostels geboekt en ook de eerste activiteit is geboekt: 19 april gaan Bonne en ik om negen uur ’s ochtends naar Robben Island :)! De reis zelf is nu ook geboekt: één overnachting in Jeffreys Bay, door naar Stormsriver waar we twee nachten slapen, vervolgens naar the Crags om ook daar twee nachten door te brengen. Dan door naar Kaapstad waar we acht nachten blijven, om met twee overnachtingen in Oudtshoorn en één in Port Elizabeth weer terug te reizen naar Port Alfred. Nadat nu alles geboekt is heb ik echt dubbel zoveel zin in de vakantie.. En nu de hostels geboekt zijn kunnen we ook verder gaan kijken, naar de activiteiten die we willen ondernemen in Kaapstad en onderweg. Vrijdagavond was er summerball op Campus. Hier zijn we heen gegaan en uiteindelijk met een klein groepje nog even op stap geweest in Snorts. Ik heb echt een gezellige avond gehad, ondanks dat het stappen hier nog steeds niet mijn ding is ;).

Zaterdag zijn we aan het einde van de ochtend naar town gelopen met een groepje. Hier hebben we de auto opgehaald en zijn we boodschappen gaan doen voor het weekend. Rond twaalf uur zijn we vertrokken naar Black Rock, wat in het Mansfield game reserve ligt, om te gaan kanoën op wellicht het mooiste stuk van Kowie River. Waar de lucht ’s ochtends wat grauwig was brak het onderweg hier naar toe helemaal open, waardoor we uiteindelijk heerlijk in ons zwemkleding in de kano konden zitten. Om bij black rock te komen moet je dwars door het game reserve heen, waar we nog giraffes en zebra’s heel dicht bij de auto hebben gehad. Uiteindelijk hebben we geloof ik ruim 2,5 uur gekanood, als je dan door zo’n game reserve gaat op je kano, omgeven door bergen en alles, dan heb je toch wel écht weer het gevoel of ben je hier in een hele andere wereld, heeeeerlijk!!

Aan het einde van de middag hebben we boodschappen gehaald en ’s avonds zijn we hier thuis gaan braaien :). Nadat ik het eten op had wat ik gekocht had begon mijn maar weer wat te ouwehoeren.. De rest van de avond ben ik saai geweest en heb ik in bed gelegen.. Er waren echter meer die het redelijk vroeg al voor gezien hielden op de braai, dus ik vond het ook wel prima dat ik in bed lag eigenlijk. Vroeg gaan slapen en vanmorgen weer fit wakker geworden! Dit duurde helaas niet heel lang, want mijn ontbijtje die ochtend viel niet zoals ik dat zelf graag zou willen. Inmiddels werkt mijn lijf nog altijd niet mee en dus heb ik besloten vanmiddag ook thuis te blijven. De rest gaat rond een uur of vier naar Laura toe om daar een traditioneel stoofpotje te eten, hoewel ik hier van de week echt zin in had, zit ik er nu echt niet op te wachten.. Mocht ik me vanmiddag wel weer beter gaan voelen dan kan ik vanavond altijd nog een hapje op campus eten.

Komende week heb ik maandag mijn laatste lesdag van deze module en heb ik dinsdag en woensdag nog twee dagen op Sizamele. Woensdagmiddag komt Bonne hier, vrijdag gaat Sophie terug naar Nederland en zaterdag gaat Elske ook terug.. Zaterdagmiddag ga ik dan naar Jeffreys Bay en dan is de vakantie begonnen! Komende week wordt waarschijnlijk even een gekke week dus, maar dat zie ik dan wel. Ik heb een aantal foto’s nog van de township sleepover, maar deze kan ik nog niet uploaden (we hebben al vanaf woensdagmiddag geen wifi meer thuis). Ik wil dit vanmiddag op school nog even proberen als ik ook deze blog online zet (op het moment van schrijven was het één uur ’s middags), maar ik vermoed dat dat niet zo snel gaat, want op campus hebben we wel wifi, maar ook dat is niet altijd even wonderlijk.. Maar ik ga mijn best doen de foto’s er op te zetten en anders komen die zodra ik wél weer goed genoeg wifi heb ;)!