Ingeburgerd 2.0!

Omdat de vorige upload bij lange na niet compleet was.... Hier wél de goede variant!

Bijna een week te laat met het uploaden van mijn blog.. Ik kan mezelf inmiddels toch wel bijna ingeburgerd noemen geloof ik :). Maar hier dan toch “better let as net” mijn blog! :)

Maandagochtend wakker geworden in het tentje van Tube ’n Axe. Het tubing ging niet door, we waren slechts met z’n tweeën en je moet met minstens vier personen zijn om te tuben. We konden wel met de dinsdagmiddag groep mee, maar omdat we dan al richting the Crags zouden reizen hebben we besloten niet meer te gaan tuben. Eerst maar tanken en geld pinnen dus bij het tankstation, wat niet al te ver was met de auto. Vanaf hier hebben we een wandelingetje gemaakt over de Paul Sauer Bridge. Ook hebben we hier om informatie gevraagd over de grote hangbrug en waar die dan ongeveer zou zijn. Spontaan besloten we naar Tsitsikamma National Park te gaan, want daar zou deze brug zijn. Auto parkeren en lopen dus. De hike zelf was relatief makkelijk, de paden waren aangelegd en voor het grootste deel stonden er hekjes langs de paden. Het uizicht was over het algemeen geweldig. Witte stranden, blauw water en een strak blauwe lucht. Na deze hike hebben we geluncht bij het restaurantje bij de parkeerplaats, een tosti en een paar chickenwings en we waren weer klaar om te gaan.

Bij de ingang van het Nationaal Park hadden we een kaart meegekregen, hier stonden meerdere hikes op aangegeven, waaronder ook een waterval hike. Deze hike leek ons beide heel mooi, dus de auto bleef na het lunchen nog mooi op de parkeerplaats staan en lopend zijn we naar het begin van de waterval hike gegaan. Daar aangekomen stond er een bordje dat het een hike was die als moeilijk beoordeeld werd, gemiddeld was er 3,5 uur nodig om naar het eindpunt te gaan en weer terug te komen bij het beginpunt van de hike. Daar stonden we dan op onze slippers.. Zonder te twijfelen zijn we aan de hike begonnen, met het idee in ons hoofd dat we de tocht eigenlijk wel binnen 3 uur wilden hiken. De eerste 20 minuten bestond uit een wandeling door de bossen met af en toe een kleine klim/afdaling. Waar we nog mooi liepen te grappen over dat de hike helemaal niet zo moeilijk was, kwamen we op een stuk aan met alleen maar rotsen, waar we eerst nog even dachten dat we de verkeerde kant op gelopen waren, kwam het besef snel genoeg dat we via die rotsen onze weg naar de waterval moesten vervolgen. Super gaaf om van rots naar rots te hoppen terwijl je aan je rechterkant een geweldige rotswand hebt van een behoorlijke berg en aan je linkerkant de golven tegen de rotsen aan klappen.

De hele hike was eigenlijk op deze manier in elkaar gezet, heel af en toe eens een trappetje of een brug in de middle of nowhere om van kloof naar kloof te komen. Met om je heen constant woeste golven, een indrukwekkende rotswand, grotten of bos. Na iets minder dan een uur gelopen te hebben kwamen we dan aan bij de waterval. De hele waterval zelf stelde niet heel veel voor, maar de omgeving en de hike zelf waren écht prachtig! Nadat we een tijd bij de waterval gezeten hebben, te genieten van al het moois om ons heen, zijn we weer terug gelopen naar het begin punt. Ook hier hebben we een klein uurtje over gedaan, vanaf daar weer terug gelopen naar de auto, om terug te gaan naar Tube ’n Axe. Daar beide maar gedoucht en de koffer/tassen grotendeels weer ingepakt. Want dinsdagmiddag werden we bij Rocky Road in the Crags verwacht.

Dinsdagochtend stonden we dan om 8 uur klaar om uit te checken bij Tube ’n Axe. Op naar Rocky Roads! Maar wel met een tussenstop bij Bloukrans, hier hadden we om negen uur afgesproken met Welmoed, Folkert, Irene, Ingrid & Lynnsey. Hoog tijd voor wat adrenaline! Formulieren invullen, op de weegschaal, betalen en vervolgens in je kostuum gehesen worden. Rond een uur of tien konden we dan, samen met twee mensen uit België, de Bloukransbrug op. Nouja, Aan de zij/onderkant van de brug lopen. Een avontuur op zich want door het rooster onder je voeten zag je letterlijk de grond onder je voeten verdwijnen. Op het punt waar de grond zo’n 216meter onder ons was, was het tijd voor echte adrenaline. Instructies hadden we grotendeels gekregen voordat we de brug op gingen, eenmaal op de brug werd de volgorde verteld.. Ja, het was écht waar! We gingen BUNGEE JUMPEN!!!! Ik mocht als vierde springen, na Bonne, Lynnsey en Ingrid. De adrenaline die je voelt als anderen springen is al geweldig!

Voordat ik er erg in had was ik aan de beurt om klaargemaakt te worden voor de sprong. Er leek een eeuwigheid voorbij te gaan voordat ik dan ook daadwerkelijk met mijn tenen over het randje mocht gaan (op het filmpje neemt dit geloof ik nog niet eens een minuut in beslag). Toen ik daar eenmaal stond ging alles weer in sneltrein vaart: klik, klik, nieuwe zekeringen en klik, klik, een aantal zekeringen los. Armen wijd, “enjoy the view”zei een van de mannen naast me en de volgende seconde begonnen ze met aftellen… 5, 4, 3, 2, 1…. Een sprong van het platform bracht me in een aantal seconden heel wat meters naar beneden. Hoewel de vrije val slecht een paar seconden is, voelde het eerder als 20/30 seconden voordat het touw strak om mijn voeten begon te zitten. Vervolgens een paar mooie zwiepers maken terwijl je Zuid-Afrika ondersteboven bewonderd.

Waar ik bijna stil hing en optimaal aan het genieten was van het verbluffende uitzicht voelde ik mijn touw bewegen. Ik keek omhoog naar mijn voeten en zag dat er een mannetje onderweg was om mijn op te halen. Hmm, dat was het dan alweer.. Nog eventjes genieten en toen de man bij mij was vertelde hij heel mooi wat hij ging doen. Hij zou een paar nieuwe zekeringen vastmaken zodat hij mij zittend naar boven kon halen. Oké was mijn antwoord en plots zag ik een touw langs mijn hoofd met behoorlijke snelheid richting de afgrond gaan. Toch wel heel even schrikken als je had begrepen dat er alleen maar nieuwe touwen vastgemaakt zouden worden (bleek achteraf dat dit het extra touw was waarmee die man bij mij was gekomen). In no time waren we onderweg naar boven, terug naar de brug. Eenmaal boven werden alle touwen los gemaakt en op het moment dat je dan kunt gaan staan, gaat er nog even een extra adrenaline stoot door je lijf heen: IK HEB HET ECHT GEDAAN!!!!

Vervolgens de sprongen van de anderen nog bewonderd en daarna weer terug over de brug naar de plaats waar we ons harnas uit konden doen en foto’s/dvd bekijken. Even lunchen met z’n allen en vervolgens met een certificaat, foto’s en een dvd van de sprong vertrokken richting the Crags. Echter reden we onze afslag voorbij (niet de eerste keer deze vakantie en vast ook niet de laatste), we hebben toen maar besloten gelijk boodschappen te gaan halen in Plettenberg Bay, om vervolgens terug naar the Crags, wél de goede afslag te nemen. Na de laatste afslag, Loredo South, werd de naam van ons hostel snel duidelijk. Ruim 5 minuten off-roaden was nodig om de poort van het hostel te verblijven. Maar wát een plek!! Aan de rand van het bos, met Natures Valley zo ongeveer in de achtertuin vond ik het bijna jammer dat we maar twee nachtjes geboekt hadden bij dit hostel.

Omdat we de hele middag nog vrij hadden besloten we er nog even op uit te gaan. Monkeyland it is. Via Rocky Roads kregen we hier ook nog korting op de entreeprijs (en het was al niet duur, haha). Na twee uur door het park te hebben gelopen met gids, zijn we weer terug gegaan naar ons hostel. Hier hebben we lekker bij de tent gezeten tot iets na zes uur, toen maar naar het grote gebouw gelopen, want ja, het avondeten.. Even vergeten dat het hier iets anders werkt. Zes uur was de kok net begonnen, half acht zou het eten klaar zijn en konden we eten. Iets na acht uur stond het eten dan daadwerkelijk op tafel en konden we opscheppen. Beeftaartjes en kerrierijst! Na het eten hadden we het beide ook wel gehad.. Foto’s van de bungee op internet gezet (webalbum) en terug naar de tent om te gaan slapen.

Woensdag hebben we uitgeslapen en s ochtends lekker rustig aan gedaan. Ontbeten met broodjes en mango, in het zonnetje met als uitzicht: bergen en bos. HEERLIJK! Vandaag hadden we verder niks op de planning. Uiteindelijk hebben we, nadat we onze kleren en handdoeken gewassen en opgehangen hadden. besloten om naar Natures Valley te gaan, dat moest “wel leuk zijn om een keertje te kijken”. We kwamen aan bij een lagune, welke we beide herkenden van verscheidene foto’s bij het hostel. Leuk, maar daar was het ook wel mee gezegd. Tóch maar even het strand op gelopen, om te kijken wat daar te beleven viel… Geen verkeerde keuze want wat een mooi strand! We besloten om richting een grote rotswand een eind verder op te lopen en vanaf daar weer terug te lopen naar de lagune. Heerlijk door het water geslenterd en halverwege beide zelfs een duik genomen in het water. Op een bepaald moment kregen we in ons hoofd dat er misschien wel een wandelpad zou zijn naar de top van de rots. Al snel gingen we op zoek naar dit wandelpad en we vonden een paadje wat naar het wandelpad toe ging. Dit was duidelijk niet het normale pad, maar omdat we die niet konden vinden nog besloten we toch een stukje te klimmen om zo alsnog op het pas terecht te komen.

Vanaf daar was het eigenlijk nog maar een korte wandeling naar de top over een redelijk goed pad. Eenmaal bovenop de rots hadden we een geweldig uitzicht over het strand, de lagune en konden we zelfs Plettenberg Bay zien liggen in de verte. Bovenop een hapje gegeten en heel veel foto’s gemaakt van dit hele mooie hoekje Zuid-Afrika. Daarna weer naar beneden, dit keer hebben we het pad afgelopen tot we weer op het strand uitkwamen, twee kliffen verder dan waar wij om hoog zijn gegaan naar datzelfde pad. We zijn voorbij de lagune gelopen en op een gegeven moment toch maar weer omgedraaid, we hadden beide ook behoorlijk dorst.. Ons drinken was op en er leek ook niet echt iets in de buurt te zijn waar we drinken konden kopen. Terug naar Rocky Roads dus, want in de tent hadden we nog wel drinken staan. Verder hebben we heerlijke witvis gegeten bij het hostel ‘s avonds, wat kaartspelletjes gespeeld en zijn we niet te laat gaan slapen. Morgen naar Kaapstad!!

Donderdagochtend zijn we mooi op tijd uit bed gestapt. Koffer/tassen inpakken en inladen. Broodjes smeren voor onderweg, uitchecken en in de auto! Kaapstad here we come! Met een stop in Mossel Bay om te lunchen, zijn we doorgereden naar Kaapstad waar we rond een uur of vier aankwamen. Al gelijk beseften we ons dat ons hostel aan een relatief drukke straat stond. Auto parkeren, inchecken, uitpakken en het centrum in voor een hapje eten. We hebben bij een Italiaans restaurantje gegeten in het centrum van Kaapstad, aan het grote markt plein. Na de tijd terug naar ons hostel en toen geprobeerd te slapen in een ontzettend warme kamer, met het raam eigenlijk boven een lawaaierige straat. Hoe later het werd, hoe lawaaieriger het buiten ook werd. Wel gezellig hoor, dat je vanaf je slaapkamer de muziek van minstens drie verschillende kroegjes/discotheken woordelijk kunt verstaan, maar niet als je hoopt ook een goede nacht slapen..

Veel heb ik die nacht dan ook niet geslapen, naast het vele lawaai heb ik ook echt veel last gehad van het bed, wat helemaal doorgezakt was. Een prettige nacht was het niet, maar ik had wel zin in de dag. Vandaag ging ik dan mijn eerste Zuid-Afrikaanse familielid ontmoeten!! Donderdagavond had ik nog met Judi gebeld, ze heeft ons de route kort uitgelegd en vervolgens ook nog in een sms de route gestuurd. We moesten via Chapmans peak, dat was echt een aanrader! Daar gingen we dan.. Over chapmans peak en inderdaad.. Het was echt een mooie weg om te rijden met ook een mooi uitzicht, eigenlijk de hele weg lang! Aan het einde van Chapmans peak moesten we nog een aantal afslagen nemen voordat we bij Judi haar huis waren (uiteraard kon dit niet zonder een keer verkeerd te rijden :) ). Eenmaal bij Judi haar huis aangekomen was ik lang zo vrolijk niet meer als eerder die ochtend.. Bij het dichtdoen van de auto deur kwam ik er achter dat het slot er uit was gesloopt (naar binnen was gewerkt, foto staat wel in het webalbum) en dat er ook mensen daadwerkelijk in onze auto waren geweest. Gelukkig hadden we op een pakje kauwgom en Bonne zijn zonnebril na, alles uit de auto gehaald.. Maar die twee dingen die er nog lagen, zijn we wel kwijt..

Bij Judi onder de koffie dit ook nog maar een keer besproken en ook het hostel waar we verbleven is een tijd gespreksonderwerp geweest. We zouden er een leuke dag van maken en aan het einde van de dag zou ze kijken wat we met z’n drieën konden regelen. Dat het volgens haar allemaal geen probleem moest worden stelde me toch al wel wat gerust.. Na het kopje koffie zijn we in de auto gestapt en op weg gegaan naar Cape Point/Cape of Good Hope. Hier zijn we helemaal naar de auto vuurtoren geweest. Judi heeft ons hier en onderweg veel verteld over Zuid-Afrika en over haar zelf. Ontzettend leuk om deze verhalen te horen en ook om op deze manier eigenlijk een hele andere kijk op het land zelf te krijgen. Daarna doorgereden naar Bolders Beach, bij Simons Town, om de Zuid-Afrikaanse pinguïns te bewonderen. En omdat we alle drie wel behoorlijk dorst en trek hadden zijn we in Kalk Bay gestopt voor Fish & Chips! De vis die we hier kregen was super vers. Er komen daar de hele dag door allemaal vissers de haven in die hun vis ter plekke aan de plaatselijke restaurants verkopen. Zo werd dit dus ook verkocht aan Kalky’s, waar wij gegeten hebben. Verder was het overigens de lekkerste Fish & Chips die ik tot nu toe gehad heb en ik gok dat ik ook niet snel lekkerder zal eten dan daar.

Na onze lunch zijn we via een shark spotters place vlak voor Muizenberg terug gereden naar Judi’s huis. Hier hebben we met een kopje koffie gekeken wat er geregeld kon worden. Ik heb Budget gebeld, waar we onze auto huren en kreeg vervolgens van de vrouw aan de telefoon een niet bestaand nummer. Al snel nam Judi de touwtjes in handen, belde ze naar budget en met behoorlijk wat meer pit had ze geregeld dat we dezelfde dag nog onze auto konden omruilen bij het vliegveld van Kaapstad. Verder hebben we nog gekeken naar hostels. Veel plekken waren vol geboekt (het was paasweekend en er waren een aantal hardloopwedstrijden in/om Kaapstad) of stonden in een net zo lawaaierige straat of in een onveilige wijk. Uiteindelijk hadden we toch een plekje gevonden waar we vanaf zaterdag terecht konden. Hier zouden Bonne en ik even langs gaan als we onze auto hadden omgeruild bij het vliegveld. Afscheid nemen van Judi, een bijzonder leuk mens met wie ik me echt vermaakt heb die dag, en in de auto naar het vliegveld. Daar nog wat formulieren invullen en uiteindelijk zonder al teveel moeite onze Suzuki Alto omgeruild voor een spiksplinternieuwe Toyota Etios (had nog geen 650km op de teller). Daarna door naar Mountain Manor backpackers, hier een gesprek gehad met de eigenaar en onze kamer geboekt. Vanaf zaterdag tot vrijdagochtend zouden we daar vertoeven. Een rustigere straat, een rustiger hostel, betere bedden en een stuk veiliger.

Daarna weer terug naar Blue Mountain, ons hostel aan de drukke, lawaaierige straat. Onze auto tegen betaling beveiligd geparkeerd en vervolgens bij het hostel verteld dat we zaterdagochtend (19 april) wilden uitchecken in plaats van vrijdagochtend (25 april). Ook dit was eigenlijk zo geregeld. Inmiddels was het half acht en zijn we nog snel de stad in geweest om een hapje te eten. Daarna terug gelopen naar het Blue Mountain, voor ons laatste nachtje daar. Voor mij wederom een drama nacht, ik heb me toch behoorlijk druk gemaakt om alles rondom de auto en het hostel, als je dan weet dat de dingen weer goed geregeld zijn, is dat een hele opluchting en kan de stress uit je lijf weg.

Zaterdagochtend zijn we vroeg vertrokken naar V&A Waterfront om daar op de boot te stappen naar Robben Island. Eerst nog gedoucht bij het hostel en de bagage naar de auto gebracht, die nog op dezelfde plek stond al waar we deze gelaten hadden en het leek ook niet of was er ingebroken :). Eenmaal onderweg naar Robben Island op de boot genoten van het mooie weer. Voor op de boot een plekje gevonden, constant uitzicht gehad op het eiland en als we even over onze schouder keken, de Tafelberg in zicht! Toen we op Robben Island van de boot gingen, konden we gelijk door in de bussen om eerst een tour te krijgen over het eiland. Na deze tour gingen we dan onder leiding van een ex-gevangene de gevangenis zelf door. We zijn in drie celblokken geweest, waar je alle cellen in kon kijken/lopen. Onder deze cellen zat ook de cel waar Nelson Mandela heeft gezeten (op de foto’s op het webalbum is dit de cel waar nog spullen in staan, zoals een emmer en een slaapmatje). Een interessante rondleiding, vooral het gedeelte waarin onze gids iets over zichzelf vertelde (voornamelijk hoe hij op Robben Island was gekomen) was erg bijzonder! Helaas neemt de busrondleiding zoveel tijd in beslag dat de tijd om door de gevangenis zelf te gaan heel kort is.. Voordat ik het wist stonden we weer buiten de gevangenispoort te wachten op de boot terug naar Kaapstad.

Weer terug in Kaapstad zijn we eerst even gaan lunchen voordat we naar ons nieuwe hostel gingen. Hier hebben we ingecheckt, maar omdat onze kamer nog niet klaar was zijn we eerst nog naar een outletcentrum geweest, een einde buiten Kaapstad. Het was echter al half vijf, het grootste deel van de winkels hoorde te sluiten om vijf uur, maar op het hele terrein van de outlet waren slechts twee winkels open.. (T.I.A.).Terug naar het hostel dus, hier hebben we onze spullen uitgepakt in de kamer, avond eten gemaakt. Hebben we de hele avond eigenlijk gepoold en kaartspelletjes gespeeld en ben ik na het douchen redelijk snel in slaap gevallen.

Zondagochtend zijn we Tafelberg op gegaan, iets na elf uur zijn we vertrokken vanaf ons hostel. Lopend naar de Tafelberg, vanaf daar lopend naar de top en dan zouden we het daar wel verder zien. Aangekomen bij het kabelbaan station van de Tafelberg hebben we geluncht en om één uur zijn we dan begonnen aan de klim. Jut & Jul namen, hoe kan het ook anders, een afslag verkeerd en hebben tot half vier ongeveer de verkeerde weg gelopen. Toen we dachten dat we er waren (na pittig klimmen, waarbij je echt handen én voeten nodig had), maakte Bonne de opmerking: “zul je zien dat we niet op de top, maar in een klif staan en dat het hier doodloopt”, hard lachend om de opmerking de laatste stappen gezet, om er vervolgens achter te komen dat we daadwerkelijk in een klif stonden en we niet verder konden. Met veel moeite een weg terug gevonden naar een fatsoenlijk kruispunt van wandelpaden, vanaf hier konden we dan écht beginnen met de hike naar de top van de Tafelberg. Deze wandelpaden waren behoorlijk wat beter en gemakkelijker. Alsnog behoorlijk vermoeid uiteindelijk aangekomen op de top van de Tafelberg. De geleverde inspanning deze dag werd wel beloond, want we waren PRECIES op tijd voor de zonsondergang. De keuze om de zonsondergang te bekijken en terug te gaan met de kabelbaan was snel gemaakt (terug naar beneden in het donker was toch geen goed idee). Geweldig om dit zo mee te maken, vooral omdat we dit van te voren niet gepland hadden en er nooit aan gedacht hadden. Uiteindelijk de taxi terug naar ons hostel genomen, want teruglopen in het donker door de bossen leek ons geen goed plan. Rond half acht waren we dan terug bij het hostel, hier hebben we beide snel gedoucht en daarna zijn we uit eten geweest.

Deze blog was wat laat, omdat we bij Mountain Manor geen wifi hadden. Omdat ik toch zondag blogdag aan wil houden en deze blog zo lang genoeg is. Stop ik mijn blog hier :). Die van deze week komt dus hopelijk komende zondag online (als het goed is hebben we bij ons hostel in Port Elizabeth ook wifi, dus dan zou dat goed moeten komen). Mocht ik zondag onverwachts toch geen wifi hebben, dan komt mijn blog maandagavond hopelijk, want terug in Port Alfred hebben we sowieso wifi! Inmiddels staan alle foto's tot nu toe ook online op mijn webalbum ( https://picasaweb.google.com/104008778911959533960/ )

Wat ik deze week tot nu toe beleefd heb hoop ik komende zondag te kunnen delen, voor nu is dit wel weer even genoeg leesvoer lijkt me :).